همواره در این دوره از سال پس از اعلام نتایج کنکور، عده‌ای با حسرت و دریغ به گذشته نگاه می‌کنند که چرا تلاش بیشتری نکردند و رتبه‌ی دلخواه خود را برای رشته یا دانشگاه دلخواه به دست نیاوردند. عده‌ای هم که صبر و تحمل لازم را نداشتند و در طولِ سال تلاش کافی نکردند و رتبه‌های نامطلوبی کسب کردند، به‌جای یافتن علل واقعی، دنبال توجیه تنبلی و بی‌ارادگی خود با دلایلی از این قبیل هستند که دانش‌آموزانی که رتبه‌ی خوب کسب کرده‌اند، شانس آورده‌اند یا ارثی در درس‌ها قوی هستند یا اینکه تیزهوش مادرزادند.
با نگاهی به سایت کانون و تاریخچه‌ی دانش‌آموزان برتر می‌توان دید که بسیاری از رتبه‌های برتر کانون از شهرها و حتی روستاهای کوچک و نابرخوردار و حتی مرزی بوده‌اند و حداقل امکانات آموزشی را داشته‌اند و هیچ‌یک از این دلایل درباره‌ی آن‌ها صادق نیست.
آنچه از دانش‌آموز، فردی توانا و برتر می‌سازد، آن است که بیشتر از دیگران صبور باشد، بیشتر بیندیشد، بیشتر پیگیر باشد و آن‌گاه که خستگی بر او غلبه می‌کند یا با شکست مواجه می‌شود، از تلاش دست برندارد و با صبر و سخت‌کوشیِ افزون‌تر، دانش‌آموزان کم‌تحملی را که صبر و پیگیری لازم را ندارند، پشت‌سر بگذراد. در یک جمله، به‌هنگام سختی، سخت‌تر بکوشد.