سلام به همه ی دوستان!
دغدغه هایی که گاها هرکدام از ما با آنها در طی مسیر رو به رو میشویم، ممکن است که فقط دغدغه و سوال ما نباشد و بسیاری از افراد هم مسیر با ما هم با آن چالش مواجه شوند.
مشورت کردن درباره چالش ها و دغدغه هایی که طی مسیر با آنها مواجه میشویم، کمک بسیار زیادی در جهت حل آن مسئله برای ما و افرادی است که با آن مواجه هستند و همین اهمیت مشاوره را به ما نشان میدهد.
در این مطلب سعی می کنیم درباره نگرانی و ناامیدی که ممکن است در دوران جمع بندی به وجود بیاید صحبت کنیم و راهکارهایی متناسب با وضعیت دانش آموزانی که درگیر این مشکل هستند، ارائه نماییم.
 | آیدا علی بخشی دانشجوی روانشناسی دانشگاه تهران رتبه 29 منطقه دو کنکور انسانی 1400 |
کامنت کاربر: سلام استاد میشه درباره اینکه در مدت باقیمانده چقدر میشه پیشرفت کرد هم صحبت کنید ( میدونم برای هر شخص متفاوته و به خیلی چیزها بستگی داره، اما به صورت نسبی بفرمایید ، چون من دارم تلاشم رو میکنم و به تواناییم در رسیدن به هدفم ایمان دارم و مطمئنم میتونم، اما همه‌اش این به ذهنم میاد که وقت کمه و نمی‌رسم اونجوری که باید، جمع‌بندی کنم.)
پاسخ کاربر: سلام. سوال سخت و عجیبی پرسیدید. خودتان هم بیان کردید که برای افراد مختلف این میزان پیشرفت متفاوت است اولا بدانید که حتما می‌شود پیشرفت کرد ولی این نکته را توجه کنید که اولویت حفظ نقاط قوت و بعد ارتقا درصدها خواهد بود. هر چه درصد درسی بالاتر باشد امکان بهتر شدن سخت‌تر خواهد بود و بالعکس. مثلا کسی که الان در دینی 0 است حداقل می‌تواند به 40 برسد در حالی که کسی که الان دینی 40 باشد شاید بتواند به طور منطقی به 60 تا 70 برسد. متوجه شدید؟ شما فقط تلاش کنید.
سلام به همه ی دوستان عزیز. امیدوارم که خوب باشید. هم زمان با دوره ی جمع بندی که تقریبا از اوایل فروردین به تدریج شروع می شود، نگرانی و اضطراب، ناامیدی و خستگی، ترس و تردید و بسیاری از احساسات دیگر هم ممکن است در هر فردی که در این مسیر برای رسیدن به هدفی تلاش می کند، بوجود بیاید. این احساسات چنان طبیعی و فراگیر هستند که ممکن است حتی برای افرادی که تا کنون تلاش زیادی برای رسیدن به هدف خود نکرده اند نیز به وجود بیاید. اما آیا وجود آنها طبیعی است؟ چگونه می توان از این حس های آزاردهنده رها شد؟
مهمترین نکته ای که زمانی که دچار تجربه ی هریک از حالاتی که بالاتر نیز به آن ها اشاره شد باید در نظر گرفت این است که من به چه دلیل این احساس را دارم؟ چرا ناامیدم؟ چرا نگرانم؟ قطعا دلیل هر فرد بسته به شرایطش متفاوت است. پاسخ فردی که تلاش زیادی برای رسیدن به هدف خود نکرده، با فردی که برای رسیدن به مقصد از هر فرصتی استفاده کرده، در برابر حالت نگرانی متفاوت است. پس حواستان به توصیه های کلی که برای همه ی افراد صادر می شود، باشد. از توصیه ها استفاده کنید اما شرایط شما باید در نظر گرفته شود. استفاده از یک توصیه ی کلی برای چگونگی رفع ناامیدی در دوران جمع بندی کنکور، بدون شخصی سازی آن توصیه با توجه به شرایطتان، مثل استفاده از یک برنامه ی کلی است که برای یک فرد با شرایطی طبیعی تنظیم شده است.
عوامل روانی از مهمترین بخش هایی هستند که در سراسر دوران تحصیل و سال کنکور به ویژه دوران جمع بندی، بر نتیجه ی نهایی و کیفیت رسیدن به هدف اثر می گذارند. اما این عوامل که طبیعی هستند چگونه می توانند تا این حد بر روند پیشرفت ما اثر بگذارند؟ مهمترین نکته در این جا، پاسخی است که شما به این عوامل و حالات، با توجه به شرایط خود می دهید.
به طور قطع می توان گفت شما با هر شرایطی، چه عالی تلاش کرده باشید، چه متوسط و چه ضعیف، خواهان پیشرفت در ماه های انتهایی به کنکور هستید. هر کدام از شما می خواهید از نقطه ای که در آن قرار دارید، فراتر بروید. اما کیفیت هریک از احساساتی که پیشتر به آن اشاره شد برای هر دانش آموز چگونه است؟ دانش آموزی که با کیفیت مطوبی تلاش کرده است، ممکن است احساس خستگی، نگرانی و اضطراب برای دریافت نتیجه داشته باشد. فردی که با کیفیت متوسطی برای رسیدن به هدف خود تلاش کرده نیز ممکن است به شکل نسبی با این حالات به خصوص حالت نگرانی مواجه شده باشد. اما ناامیدترین و نگران ترین افراد در این دسته بندی، احتمالا افراد دسته ی سوم هستند. یعنی افرادی که برای رسیدن به هدف، تلاش زیادی نکرده اند.
مهم است که بدانید، شما با هر شرایطی، زمانی که یک هدف مشترک یعنی پیشرفت و رسیدن به هدف را دارید باید احساسات و عوامل روانی را جدی بگیرید. احساسات شما نباید سرکوب شوند. اگر مطالعه خوبی داشته اید و با این وجود باز هم نگرانید، شاید بهتر باشد درباره ی نگرانی خود با فردی صحبت کنید که آرامش بیشتری به شما منتقل می کند. اشتباه ترین نحوه ی مواجهه این دانش آموزان در برابر نگرانی، غفلت از حس خود و تلاش بیشتر برای رسیدن به مقصد است. نگرانی مداوم و طولانی مدت که سرکوب شده یا مورد بی توجهی قرار گرفته باشد، هر فردی را از پا می اندازد. زیاد طول نمی کشد که خستگی دیگر اجازه ی تلاش بیشتر را نمی دهد و ممکن است به پسرفت منجر شود. صحبت با افرادی که به شما آرامش می دهند یا تخلیه افکار به وسیله ی نوشتن افکار و نگرانی های خود، راه خوبی برای پذیرش این حس و سپس حل آن است. به توانایی های خود اعتماد کنید و به خود اطمینان دهید که شما برای رسیدن به مقصد، تمام تلاشتان را می کنید. نتیجه برای آینده است و آینده باید به آینده سپرده شود. ببینید که در زمان حال برای بهتر شدن چه کاری می توانید انجام دهید؟ در زمان حال در جریان باشید و به کیفیت تلاشتان توجه کنید.
مکن است بگویید من مطالعه خوبی نداشته ام و برای رسیدن به هدفم تا کنون تمام تلاشم را نکرده ام، می خواهم از این دوره نهایت استفاده را بکنم اما مدام سوالاتی از این دست که: آیا می توانم؟ فرصت می شود؟ اگر برای این درس، روزانه 3 ساعت وقت بگذارم آیا می توانم در کنکور به 80 درصد سوالات آن درست پاسخ دهم؟ برای استفاده از نهایت توانتان انرژی لازم را دارید اما ناامیدی و دوباره نگرانی، مدام شما را دچار شک و تردید می کند. اما حتما این سوال مهم را از خود بپرسید که باید به چه چیزی شک کنید؟ همه چیز واضح است. شما از فرصت 12 ماهه تان، 9 ماه را از دست داده اید اما آیا حاضر به از دست دادن این 3 ماه هم هستید؟ اگر واقعا خواهان پیشرفت باشید، بعید است که بخواهید این 3 ماه را نیز از دست بدهید. پس برنامه ای مطابق شرایطتان در نظر بگیرید. از افرادی که در مسیر شما بوده اند و تجربه ی لازم را دارند، کمک بگیرید. درباره ی اینکه می خواهید در این فرصت، روی چه دروسی تمرکز کنید، فکر کنید؛ ناامید نباشید؛ اصلا ناامید نباشید اما واقع بین باشید. هدفتان را با میزان تلاشتان تنظیم کنید. اگر هدف بزرگتر از فرصت و تلاشتان باشد، به هدف نمی رسید و به کل ناامید می شوید. اگر هدف کوچکتر از فرصت و تلاشتان باشد نیز، از تمام فرصتتان استفاده نخواهید کرد. انرژی بالای خود را برای استفاده از نهایت توانتان به کار بگیرید. مطمئنا تلاش شما بهتر از تلاش نکردن است. تلاش کنید و در جریان باشید. همچنین سعی کنید درباره ی تصمیم به تلاش خود با افرادی که احتمال می دهید شما را ناامیدتر کنند صحبت نکنید و به این افراد نیز اجازه ندهید درباره ی این موضوع با شما مشورتی کنند.
در مجموع توصیه های پیشرفت در دوران جمع بندی بسته به شرایط هر فرد متفاوت است اما عوامل روانی ممکن است هر فرد، با هر شرایط و هر هدفی را تحت تاثیر قرار دهد. پذیرش گام اول است اما اقدام را نیز فراموش نکنید. در این فرصت مهم، باید یاد بگیرید این شمایید که این عوامل را تحت کنترل خود دارید و زمانی که هریک از آن ها روی شما غلبه کند، قطعا سیر رسیدن شما به هدف نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.
سپاس از توجه شما، آیدا علی بخشی.
دانشجوی رشته ی روان شناسی دانشگاه تهران
ارتباط با ما
برای رزرو پشتیبان ویژه و آشنایی با خدمات مشاوره و برنامه ریزی،لینک صفحه پشتیبان ویژه را دنبال کنید .
همچنین میتوانید با شماره ۰۲۱۸۴۵۱ داخلی ۳۱۲۳ تماس بگیرید .