از کودکی داستان مسابقه‌ی خرگوش و لاک‌پشت را در ذهن داریم. تداوم و پیوستگی قطعاً ما را به نتیجه خواهد رساند. این پیوستگی باید با آگاهی همراه باشد، برنامه‌ریزی‌شده باشد، مسیرش مشخص باشد و مهم‌تر اینکه درستی مسیر سنجیده شود.
مغرورنشدن، ویژگی مهمی است و مأیوس‌نشدن خصوصیتی مهم‌تر. گاهی با خانواده‌هایی روبه‌رو می‌شویم که از باهوش‌بودن فرزندشان حرف می‌زنند. همه‌ی پدرها و مادرها باور دارند که فرزندشان بهترین است و این خصوصیتی است که اغلب خانواده‌ها به آن گرفتارند. همین جمله‌ها، گاهی ایجاد غرور می‌کند. دانش‌آموز فکر می‌کند که به تلاش نیاز ندارد. البته گاهی هم برعکس می‌شود. آن‌قدرفرزندشان را با دیگران مقایسه می‌کنند و او را باور ندارند که توانی برای تلاش‌کردن برای او نمی‌ماند. منظور توان فکری است. دیگر نمی‌تواند خود را باور کند. تعادلْ کلید راهگشای افراط و تفریط‌هاست. در کنار آن، بارها و بارها دیده‌ایم که سخت‌کوشی و پشتکار حتی اگر به‌کندی باشد، در مسیر درست، حتماً به هدف می‌رسد.
موفقیت دارو ندارد. یک جواب روشن و مشخص دارد: تلاش و تلاش و تلاش. برخی از افراد به‌جای این جواب و راه‌حل ساده، به دنبال فرمول‌های پیچیده‌اند. از طرفی آن‌قدر این جمله تکرار شده «از همین حالا شروع کن»، «کار امروز را به فردا میفکن» و هزاران جمله با همین مفهوم که دیگر درکش نمی‌کنیم. جواب جلوی چشم‌های ماست و به دنبال رمزگشاییپیچیده هستیم. سخت‌کوشی و هوش و توانایی، کلید موفقیت و رمز رسیدن به هدف است. کارهای عجیب و غریب نکنید.