در بین سیاهی و روشنایی قبل از طلوع خورشید، رنگی هست که به‌اصلاح می‌گویند هوا گرگ و میش شده یا پگاه بامداد است. در بین فصل‌های سال، مرز سرما و گرما با هوای دل‌انگیز بهاری و هوای پاییزی، بوی نم کاهگلی هم همراه است. اگر سلولی به‌نام کرونا‌ویروس به ما حمله کرده، در بدنمان میلیون‌ها گلبول سفید برای دفاع داریم. اگر جوانان و نوجوانان تجربه‌ی این رنگ‌ها و لحظات را ندارند، وظیفه‌ی جدی پدرها و مادرهاست که به آن‌ها آموزش دهند. ما همه در مقابل جامعه مسئولیم و باید دست‌کم الفبای سلامت و سواد روابط عمومی و از همه مهم‌تر، سواد اینترنتی را که کلید‌واژه‌ی پیشرفت و ترقی جوامع است، یاد بگیریم. مگر نه اینکه با تعریف یونسکو باسواد کسی است که خودش به خودش آموزش می‌دهد؟! هیچ انسانی با خواهش و تمنا نمی‌تواند موفق شود. موفقیت برنامه می‌خواهد. باید تلاش کرد.
اگر بچه‌ها منتظر روزی هستند که به آن‌ها برگه‌ای تقدیم کنند که رشته و دانشگاه دلخواه خود را مرقوم بفرمایند، سخت در اشتباه هستند. اگر در رؤیا هستند که از طرف اداره‌ها و ارگان‌های دولتی به آن‌ها پیشنهاد کار رسمی با مزایای فوق‌العاده بدهند و از آن‌ها بپرسند که با کرونای سال ۹۹ چه‌کار کردند و آیا اذیت شدند یا نه، سخت در اشتباه هستند. کرونا هیچ سهمیه و مزیت و کارت‌اعتباری برای آن‌ها نخواهد داشت. کرونا فرصتی استثنایی و پیش‌بینی‌نشده است برای دانش‌آموزانی که در این فرصت پیش‌آمده، هدفمند تلاش می‌کنند و البته خانواده‌ها هم نیاز است که همکار و همیارشان باشند.
اولیای محترم، از شما می‌خواهم که در این روزهای پیش‌بینی‌نشده، روزی دست‌کم یک ساعت برای فرزندان خود وقت صرف کنید و از برنامه‌ی یادگیری آن‌ها در فضای مجازی و از طریق سی‌دی‌های آموزشی آگاه باشید و برای شرکت آن‌ها در آزمون‌ها و همچنین نظارت کارنامه‌ی آزمون و هدایت و راهنمایی او برای برطرف‌کردن مشکلات آموزشی، آن‌ها را همراهی کنید. بهترین کمک شما در این وضعیت بحرانی، تشویق‌کردن فرزندانتان است.