همه‌ی ما بعد از اتمام کارهای اصلی‌مان یا در میانه‌ی انجام وظایف اصلی، بخشی از اوقات روزانه‌ی خود را صرف کار با کامپیوتر و موبایل و اینترنت می‌کنیم. هنگامی که در حال انجام‌دادن کار اصلی یعنی یادگیری و مطالعه و درس‌خواندن هستیم، چشم‌مان به دنبال عقربه‌های ساعت است. حالا این وضعیت را مقایسه کنیم با وقتی که در حال تماشای فیلم سینمایی هستیم: گذر زمان را متوجه نمی‌شویم و ناگهان متوجه می‌شویم از کار اصلی‌مان دور افتاده‌ایم و وقت کمی برایمان باقی مانده است. کار فرعی را به پایان می‌رسانیم، بدون اینکه فرد مؤثر و مفیدی باشیم. یکی از چالش‌های دانش‌آموزان همین از‌دست‌رفتن زمان است که صرف اموری جذاب و گیرا می‌شود. پس چه باید کرد؟
در مفهوم برنامه‌ریزی، این نکته نهفته است که چگونه اوقات خود را مدیریت کنیم؟ چگونه اولویت‌هایمان را تشخیص دهیم تا با انجام به‌موقع و به‌اندازه‌ی کارهایمان خوشنود و راضی باشیم؟