هنوز چند روزی تا برگزاری جلسات دستاوردها باقی مانده بود. از بچه‌ها خواستم درباره‌ی دستاوردهای خود در نیم‌سال اول گفت‌وگو کنند.
هیربد، یکی از بهترین دانش‌آموزان کلاس هشتم، رو به دوستانش کرد و گفت: «ترازهای من در سال گذشته خیلی بالا بود، اما امسال افت کردم و دوست ندارم در این جلسه شرکت کنم.» همهمه‌ای درگرفت. امین، یکی از بهترین‌های کلاس، اجازه خواست و گفت: «دستاورد، فقط نمره نیست؛ باید در هر چیزی پیشرفت کرده‌ایم و تغییر داشته‌ایم آن‌ها را بیان کنیم.» ابوالفضل گفت: «با این‌که درس ریاضی‌ام افت کرده، نمرات علوم و هدیه‌های آسمانی نسبت به سال گذشته بهتر شده است.» رضا از تلاش خود برای بهتر شدن در درس زبان انگلیسی گفت: «ترازم 5300 است ولی امسال می‌توانم یک ربات بسازم.» حمیدرضا گفت: «بیش از این‌که از نمره‌هایم در آزمون‌ها راضی باشم خوشحالم که یاد گرفتم چگونه بین برنامه‌های مدرسه و برنامه‌ی آزمون‌ها تعادل ایجاد کنم و با پیش‌خوانی، خودم را برای یادگیری در کلاس درس آماده کنم.» مهدی که تراز 6900 داشت گفت: «مهارت صحبت کردنم بهتر شده است و در کار گروهی هم خوب شده‌ام.» محرابِ آرام و متفکر، اجازه خواست و گفت: «من هم سال گذشته ضعف‌هایی داشتم. مثلاً تکالیفم را در منزل به طور کامل انجام نمی‌دادم؛ ولی امسال دو تغییر جدی در رفتارم ایجاد شده است. دیگر زمان خوابم به‌هم‌ریخته نیست و حالا دیگر نسبت به اطرافیانم بی‌تفاوت نیستم. من از این اتفاقات تازه خیلی راضی هستم.»
خوشحال بودم از این‌که قرار بود جلسات دستاوردها این قدر پربار و بانشاط اجرا شود.