دانشآموزان مثبتاندیش برای موفقیتی که مد نظر دارند چه فرایندی را پشت سر میگذارند؟
مثبتاندیشی در هدفگذاری و برنامهریزی: مثبتاندیشی در گام اول، خواستن بهترینهاست. یک دانشآموز مثبتاندیش به تواناییهای خود برای پیشرفت ایمان دارد و از تکرار کردن هدفگذاریهای گذشته یا درجا زدن دوری میکند. میل به پیشرفت ویژگی ذاتی همهی انسانهای مثبتاندیش است و مثبتاندیشی در هدفگذاری در راستای همین مشخصهی ذاتی است. البته باید برای مقابله با چالش ایدهآلگرایی و بلندپروازی آماده باشیم و پیشرفت را در مقیاس فردی و منطقی دنبال کنیم.
مثبتاندیشی در اجرا: مثبتاندیشی در گام بعدی، ارائهی بهترین عملکرد است. در این مرحله با تکیه بر مثبتاندیشی باید دید متوازنی نسبت به نقاط قوت و ضعف داشته باشیم. روبهرو شدن با نقاط ضعف و نتایج نامطلوب، به جای ایجاد حس ناامیدی، باید یک مشوق باشد؛ مشوقی که باعث تحلیل دقیق شرایط، الگوبرداری از نقاط قوت و اجرای صحیح راهکارهایی برای رشد میشود. مثبتاندیشی را باید یک روحِ جاری در بدنهی موفقیت تحصیلی در نظر بگیریم؛ رشتهی محکمی که اجزای موفقیت را به هم وصل میکند.