هر کس برای موفقیت نیاز به رقابت دارد، البته رقابت سازنده‌ای که او را به قهقرا نکشاند. به نظر من بهترین نوع رقابت، رقابت هر کس با خودش است.
وقتی ما به استعداد‌ها و توانایی‌های بالقوه‌ی خود اعتماد داشته باشیم هرگز دست به رقابت‌های ناسالم و مخرب نخواهیم زد. ما باید برای رسیدن به اهدافمان به خودمان فرصت بدهیم و در صدد کشف توانایی‌های خود برآییم. این نیازمند یک برنامه‌ریزی دقیق، تلاش کردن، خطر کردن و در نظر گرفتن زمان کافی برای این کار است.
دانش‌آموز باید واقع‌بین باشد و تفاوت بین رقابت سالم و ناسالم را بیاموزد. این را بداند که بزرگ‌ترین رقابت‌ها در میدان مطالعه، رقابت با دیگران نیست. دانش‌آموز ابتدا باید برای خود ارزش قائل شود و حد توانایی‌های خود را بیابد. آن گاه خود را در معرض رقابت با کسانی قرار دهد که از نظر استعداد و توانایی در سطح او هستند و نگرانی ناشی از اهداف سنگین و دست‌نیافتنی را که او را وادار به رقابت‌های بیهوده با دیگران می‌کند از بین ببرد. این گونه است که دانش‌آموز با مقایسه‌ی خودِ قبل و بعدش به پیشرفت‌های زیادی دست خواهد یافت.