از بین نوشته‌هایی که شاگردانم در ایام و هفته‌ی بزرگداشت مقام معلم برایم نوشته بودند، چند تایی را انتخاب کردم و همه‌ی آن‌ها را هدیه می‌کنم به معلمان مهربان و دلسوزم که دوستی، هدایت، نظم، علم، عشق، اعتماد و آرامش را در آن‌ها یافتم.
«هدف یک معلم، رسم تصویری از آینده برای دانش‌آموز نیست، بلکه راهی را نشان می‌دهد که دانش‌آموز توانایی رسم تصویر آینده‌ی خود را داشته باشد. روز معلم مبارک.»
«آموزش حرفه‌ای است که همه‌ی حرفه‌های دیگر را می‌آموزد و مسئولیت آن بر عهده‌ی معلم است. روزت مبارک.»
«ای معلم تو را سپاس. ای وجود بی‌کران، ای والامقام، ای فراتر از کلام، تو را سپاس. ای که هم‌چون باران بر کویر خشک اندیشه‌ام باریدی، سپاست می‌گویم. تو را به اندازه‌ی تمام مهربانی‌هایت سپاس می‌گویم. تو را ای معلم به وسعت نامت سپاس می‌گویم. همان نامی که چهار حرف بیش‌تر ندارد اما کشیدن هر حرف و صدایش زمانی به وسعت تاریخ نیاز دارد.»
معلمان خوب من! روزتان مبارک و یادتان جاودانه!