در آستانه‌ی هفته‌ی بزرگداشت مقام معلم هستیم. هر کدام از ما در طول زندگی، هم در امر آموزش و تعلیم و هم در امر پرورش و تربیت، مدیون معلمان خود هستیم؛ معلمانی دلسوز که با همه‌ی وجود برای یادگیری ما تلاش کرده و می‌کنند و در این مسیرِ حساس و پرپیچ و خم از هیچ چیز برای موفقیت ما فروگذار نکرده‌اند.
یادش به‌خیر! یکی از معلمان دوران دبیرستان من (معادل متوسطه‌ی 2 کنونی) می‌گفت: «نقطه‌ی شروع مسیر یاددهی، دانش‌آموز، ادامه‌ی مسیر، دانش‌آموز و نقطه‌ی پایانی آن نیز دانش‌آموز است؛ یعنی یاددهی باید با دانش‌آموز شروع شود، با دانش‌آموز ادامه یابد (دانش‌آموز در یادگیری و درک مفاهیم باید سهیم باشد) و نقطه‌ی پایانی آن نیز دانش‌آموز است.
هر معلمی بر اساس ماهیت درسی که تدریس می‌کند به روش خاص خودش عمل می‌کند. آن‌چه مسلم است در همه‌ی این روش‌ها اگر تلاش، تمرکز و علاقه‌ی شما کم باشد یا وجود نداشته باشد موفق نخواهد شد. پس همگی تلاش کنید و با همه‌ی توان و با توکل بر خدا، خوب مطالعه کنید تا بهترین هدیه را که همان موفقیت شماست برای معلمان و مربیان خود به ارمغان آورید.