خانم ناظریه، آقای صفی‌پور، خانم احمدی، خانم صادقی، خانم ذوالفقاری، خانم وفادار، آقای حسینی، آقای حسابی، آقای رسولی، آقای عزیزی‌پور، آقای بختیاری، آقای جهاندیده، آقای فتاحی، آقای محمودی، آقای گیل‌نیرنگ، آقای عزیزی‌پوز، آقای جلالی، آقای کاتوزی، آقای ملانوری، آقای اخلاقی، آقای حنانی، آقای موسوی، آقای الماسی، آقای صمدی و...
به احترام شما باید سر تعظیم فرود آورد. باید ایستاد و ساعت‌ها شما را تشویق کرد. اگر امروز در این موقعیت می‌نویسم به پاس تلاش‌های ارزشمند شماست؛ به خاطر صبوری‌هایی که کردید تا من خواندن و نوشتن را بیاموزم. تا من از علوم سر در بیاورم و زندگی‌ام را حساب و کتاب بکنم.
شما فراموش‌شدنی نیستید! شما بخشی جدانشدنی از زندگی من هستید.
راستی! شما نام کدام‌یک از معلم‌های‌تان را به خاطر دارید؟