دانش‌آموزی که لذت و هیجان خودیادگیری و خودتنظیم‌گری را چشیده است، قدر و قیمت واقعی‌اش را درک می‌کند و از آن بیشترین بهره را می‌برد؛ زیرا او خودش راه و رسم زندگی و سبک مطالعه و یادگیری‌اش را با زحمت و تلاش بسیار کشف کرده است و دقیقاً به همین علت برای به‌کاربستن آن، همه‌ی قوایش را به میدان می‌آورد.
ظرفیت و توان هر دانش‌آموزی، یگانه و مخصوص و منحصربه‌فرد است. این‌طور نیست که همه مثل هم باشند؛ بنابراین بسیار مهم است که خودمان را از هرگونه تقلید و تکرار یا نسخه‌برداری از مدل هر دانش‌آموز دیگری پرهیز دهیم و به این باور عمیق برسیم که یگانه منشأ اصالت و ابتکار، خود واقعی ماست که برتری‌های بسیار برای هر دانش‌آموزی به ارمغان می‌آورد و به او این امکان را می‌دهد که هر مانعی را از پیش رو بردارد. این خود واقعی است که چنین می‌کند؛ نه همانندی و همرنگی.
نکته‌ی آخر: هر دانش‌آموزی به همان اندازه که قدر و قیمت واقعی‌اش را می‌شناسد، برای خودش ارزشمندتر می‌شود، قدر می‌بیند و بر صدر می‌نشیند.