1- دانش: آن را «یادآوری و باز‌شناسی» نیز گفته‌اند و شامل بازیابی دانش از حافظه‌ی بلندمدت می‌شود.
2- ادراک: عبارت است از درک و فراگیری مفاهیم پنهان در یک مطلب و شامل هفت زیرمجموعه‌ی تفسیر کردن، مثال آوردن، طبقه‌بندی کردن، خلاصه کردن، استنباط کردن و مقایسه کردن است.
3- کاربرد: توانایی استفاده از مطالب آموخته‌شده در وضعیت‌های جدید و مشخص است. اصطلاح معمول این مرحله «حل مسئله» است.
4- تحلیل: توانایی تقسیم مطالب کلی به اجزای تشکیل‌دهنده‌ی آن و بیان روابط قسمت‌های متفاوت مطلب و شناخت اصول حاکم بر ساخت آن است. این مرحله دارای سه زیرمجموعه‌ی متمایز کردن، سازمان دادن و نسبت دادن است.
5- ترکیب: توانایی آمیختن اجزا به منظور آفرینش شکل جدید و خلاقانه از معلومات است. تولید، طرح‌ریزی و پدید آوردن از مباحث مهم این مرحله است.
6- ارزش‌یابی: قضاوت و تعیین سطح ارزشمندی یک مطلب است. برای طرح یک آزمون استاندارد ابتدا باید هدف‌های آموزشی و سپس محتوای مورد نیاز برای سنجش را متناسب با هدف و اهمیت هر بخش از درس تعیین کرد. ارزش نمره‌ی هر سؤال بستگی به اهمیت نسبی هر یک از مطالب، حجم مطلب، زمان صرف‌شده برای تدریس و... دارد.