مهدیه دهقان نیری، رتبه‌ی 5 سهمیه رشته‌ی انسانی
آینده‌ی شغلی برای من بسیار مهم بود. من به رشته‌ی تجربی علاقه نداشتم و ریاضی را دوست داشتم اما چون علاقه و آینده‌ی شغلی‌ام با رشته‌ی انسانی همسو بود این رشته را برای خود انتخاب کردم. من روان‌شناسی بالینی را بسیار دوست داشتم و وارد این رشته شدم. البته اطرافیانم مرا به رشته‌های دیگر تشویق می‌کردند اما چون نظرم این بود که یکی از ملاک‌های اصلی علاقه است این رشته را انتخاب کردم. نظر پدر و مادرم نیز همین بود. اگر دانش‌آموزی هم به ریاضی و هم به درس‌های متنی علاقه داشته باشد و درنهایت رشته‌ی پزشکی را دوست داشته باشد به نظرم باید وارد رشته‌ی تجربی شود و از طرفی حتماً باید با یک مشاور صحبت کند؛ چون گاهی ممکن است دانش‌آموز به جوانب امر به صورت تک‌بعدی نگاه کند ولی با مشورت با یک مشاور می‌تواند بعدهای بیش‌تری را در نظر بگیرد.
زینب خانلربک دماوندی، رتبه‌ی 4 منطقه‌ی 2 رشته‌ی هنر
من چون معدل بالایی داشتم و ریاضی‌ام 20 شده بود اولویت انتخاب رشته‌ی مدرسه‌ام ابتدا ریاضی، بعد تجربی، انسانی و در نهایت هنرستان بود. برخلاف این‌که به رشته‌ی هنر بسیار علاقه داشتم وارد رشته‌ی ریاضی شدم. سه ترم در دانشگاه الکترونیک خواندم و مسیر ریاضی را تا دانشگاه رفتم ولی به دلیل علاقه‌ی زیادم به رشته‌ی هنر از رشته‌ی مهندسی انصراف دادم تا یک هنرمند بشوم. به دانش‌آموزان عزیز توصیه می‌کنم به دنبال رشته‌ای بروند که به آن علاقه دارند.
امیرحسین کلانتری سرچشمه، رتبه‌ی 6 تجربی سهمیه
اولویت انتخاب رشته‌ی من علاقه به شغل آینده بود؛ چون درس‌هایی که در سال اول دبیرستان مطالعه می‌شود مشخص‌کننده‌ی علاقه و رشته‌ی انتخابی فرد نیست؛ چون درس‌هایی که در دانشگاه مطالعه می‌شود بسیار متفاوت‌تر از دوران دبیرستان است. من درس فیزیک را بسیار دوست داشتم ولی آینده‌ی شغلی‌اش را دوست نداشتم. من دوست داشتم پزشک شوم که برای رسیدن به آن باید در رشته‌ی تجربی تحصیل می‌کردم. دانش‌آموزان به این نکته توجه داشته باشند که صرفاً درس‌ها معرف آینده‌ی شغلی نیست. باید توجه کنند که دقیقاً استعداد انجام چه کاری را دارند تا درست انتخاب کنند.