مهمان مشترک این ماه‌های همه‌ی جهان به‌رغم خسارات جانی و مالی جبران‌ناپذیر، ظرفیت‌ها و دستاوردهایی هم به‌همراه داشت.
1. ارتقای فرهنگ بهداشت؛
2. توسعه‌ی تجهیزات؛
3. همدلی جهانی.
هرچند اولویت اول کشور سلامت و بهداشت مردم بود، جامعه‌ی فرهنگی و معلمان بدون اتلاف وقت تلاش کردند آموزش غیرحضوری و مجازی را گسترش دهند و به‌صورت مستمر و منظم محتواهای درسی را از روش‌های متعدد در اختیار دانش‌آموزان قرار دهند. یک از طریق تدریس زنده در شبکه‌های مجازی و دیگر از طریق پوشش جامع درس‌ها از رسانه‌ی ملی و استانی.
این فعالیت‌های مبارک چه به‌طور خودجوش و چه رسمی، در این ایام نامبارک کرونایی، چهره‌ی جدیدی از توانمندی معلمان را نشان داد. البته در نظام آموزش جهانی با وجود تکنولوژی آموزشی و کمک‌آموزشی مجازی، معلم حذف نمی‌شود، بلکه ضرورت حضور معلم بیشتر می‌شود. در این وضعیت کانونی‌ها با اطمینان از داشتن برنامه‌ای منسجم که پیشینه‌ی موفق هزاران داوطلب سخت‌کوش را به‌همراه دارد، تهدید کرونایی را فرصتی مغتنم برای رسیدن به اهداف بلند آموزشی خود می‌دانند.
بر اساس گزارش یونسکو، تحت‌تأثیر ویروس کرونا، آموزش رسمیِ بیش از 90درصد دانش‌آموزان دنیا تعطیل شده است. اگر از آثار منفی تعطیلات کرونایی بگذریم، نکات مثبت هم داشته است.
1. دانش‌آموزان مهارت یادگیری غیرحضوری را تمرین کردند.
2. در این دوره، منابع یادگیری گسترش پیدا کرد و معلمان تنها محور آموزش‌دادن قرار نگرفتند.
3. خانواده که اغلب در آموزش مشارک نداشتند، همکاری جدی در آموزش‌ها و تهیه‌ی منابع و یادگیری فرزندان خود کردند.
4. در این دوره‌ی تهدید کرونایی، شاهد دانش‌آموزان سخت‌کوش و تلاشگر کانونی در کنکور سراسری 99 بودیم که رتبه‌های 1 تا 10 تجربی و ریاضی را کسب کردند. بی‌تردید دانا از تجربه‌ی دیگران می‌آموزد. سال تحصیلی جدید و آمادگی برای موفقیت در عرصه‌ی علم و دانش و دستیابی به اهداف برتر، مانند کنکور 1400، نیازمند درک استفاده از فرصت‌های به‌وجودآمده است تا به‌قول سعدی: «نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود/ مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.»
نویسنده: سیداحمد رمضانیان