امروز پژوهش‌های آموزشی بسیاری بر این نکته تأکید می‌گذارد که عامل موفقیت هر دانش‌آموزی در انتخاب هوشمندانه‌ی روش‌های مطالعه و یادگیری او نهفته است، نه استعداد ذاتی‌اش.
در مطالعه و یادگیری هر درسی فقط دانش‌آموزی می‌تواند موفق‌تر باشد که از روش‌های برتر سود می‌جوید و خود را آگاهانه در موقعیتی قرار می‌دهد که نقاط قوتش به‌مراتب بهتر و کارامدتر عمل می‌کند. به‌تعبیر روشن‌تر، استعداد رتبه‌ی برتر کسب نمی‌کند، بلکه روش برتر است که چنین می‌کند. پیتر دراکر، اندیشمند بنام علم مدیریت، در این‌باره، هوشمندانه می‌گوید: «ریاضی استعداد می‌خواهد؛ اما همه می‌‌توانند ریاضی را یاد بگیرند.» همه استعداد دارند؛ اما مسئله‌ی مهم‌تر، روش فعلیت‌بخشیدن به استعداد است؛ استعدادی که هر دانش‌آموزی دارد.
روش مطالعه و یادگیری هم کار کشف است؛ یعنی دانش‌آموز در حین تمرینِ بسیار درمی‌یابد که «آهان! این همان روشی است که با خلق‌وخوی من سازگارتر است و من را به تلاش بیشتر ترغیب می‌کند.»
لذت و هیجانی که از این کشف، یعنی روشِ من، می‌بَرید، باارزش‌ترین دارایی شماست.