مهم‌ترین کار یک دانش‌آموز کانونی، حضور در آزمون‌های برنامه‌ای است؛ البته با صرف حضور فیزیکی در آزمون و دریافت کارنامه، کار تمام نمی‌شود. در واقع، هدف اصلی از حضور منظم در آزمون‌ها، دستیابی به یک شناخت فراگیر است. شناخت این‌که چگونه با سوال‌ها روبه رو شویم، چگونه تمرکز و تعادل خود را در طول آزمون حفظ کنیم و بررسی این‌که آیا نکته‌ای در آزمون وجود داشته که با وجود بلد بودن، فراموش کنیم.
مهم است که بدانیم آیا گزینه‌ی صحیح را با شک و تردید انتخاب می‌کنیم یا اطمینان، آیا سوالی در آزمون بوده که مچ ما را بگیرد و تلنگر بزند که هنوز برخی مباحث را خوب یاد نگرفته‌ایم؟ آیا سوالی در آزمون وجود داشته که با وجود تسلط، به راحتی در دام آموزشی بیفتیم؟ آیا سوالی زیبا و با سبک نو در آزمون وجود داشت که توجه ما را به خود جلب کند و امکان طرح مجدد آن وجود داشته باشد؟ و...
همان‌طور که می‌دانید هدف‌مندی یک آزمون و یا مسابقه به آنالیز و بررسی آن است و تیم‌ها بعد از بازی، به آنالیز و بررسی عملکرد خود در صحنه‌های مختلف بازی می‌پردازند. بر این اساس، تعدادی از دانش‌آموزان کانونی در همان جلسه‌ی آزمون از تکنیک رمزگذاری مانند " ف، ش، م، ن " استفاده می‌کنند. کنار سوالی که نکته یا فرمولش را فراموش کرده اند حرف " ف" ، می‌گذارند و اگر در جواب سوالی شک دارند از حرف " ش " استفاده می‌کنند. سوالی که آن را کامل بلد نیستند و ناقص یاد گرفته اند را با " ن " مشخص می‌نمایند و اگر تیپ و طراحی سوالی را پسندیدند و به نظرشان سوال مهمی آمد حتی با این‌که آن را بلدند کنارش حرف " م " می‌گذارند و این سوال ها را با پاسخ تشریحی و با رنگ‌های متنوع و زیبا به کتاب خودآموزی منتقل می‌کنند.
این کتاب، مخزن‌الاسرار و گنجینه‌ی پرباری از سوال‌های مهم و اشتباهات فنی و فردی دانش‌آموز است. کتاب خودآموزی را دانش‌آموز می نویسد؛ آن هم فقط برای استفاده‌ی خودش. پس آن را به زبان ساده‌ی خودش می نویسد.
وقتی اشتباهات خود را تیپ بندی کنیم، بهتر می‌توانیم آن‌ها را بشناسیم. شناخت اشتباهات، به حل سریع آن‌ها و یادگیری کامل نقاط ضعف کمک می‌کند. در کتاب خودآموزی، سوال‌های مهم، شک‌دار و فراموش شده در صفحه‌ی آبی نوشته می‌شود و در صفحه‌ی خاکستری، سوال‌هایی نوشته می‌شوند که نیاز به یادگیری کامل دارند. اسم این روش، "افراز و تفکیک سازی" است. تیپ بندی سوال‌ها به روش " افراز و تفکیک سازی " سبب می‌شود تا اشتباهات آزمونی خویش را دقیق‌تر بشناسیم.
و چه زیبا گفت شاعر که ، "کار، آن کرد که تمام کرد " و امید که عاشق اشتباهات خویش باشیم چون که اشتباهات ما، نردبان پیشرفت ما هستند.