سهیل محمدی، رتبه‌ی 3 تجربی کشور از شیراز است. پدر او فوق تخصص جراحی پلاستیک است و مادرش دکترای روان‌شناسی دارد. سهیل در سال‌های چهارم و پنجم دبستان در آزمون‌های کانون شرکت کرد. آشنایی او با کانون در دوران دبستان از طریق مدرسه شروع شد.
پدر و مادر در دوران دبستان، امور آموزشی شما را چگونه پیگیری می‌کردند؟
پدر و مادرم ارتباط خوبی با اولیای مدرسه داشتند و این موجب می‌شد بتوانند به دقت امور آموزشی مرا پیگیری کنند. در آزمون‌ها هم کارنامه‌ام را به‌دقت بررسی می‌کردند.
عکس‌العمل آن‌ها از زمانی که در آزمون‌ها نتیجه‌ی دلخواه را نداشتید چگونه بود؟
خوشبختانه در اکثر آزمون‌ها نتیجه‌ام مطلوب و دلخواه بود و در موارد نادری که نتیجه‌ی دلخواه را نمی‌گرفتم، ناراحت نمی‌شدند؛ چون من تلاش می‌کردم که جبران کنم.
آیا معلمان دوران دبستان خود را به خاطر دارید؟
بله؛ مهم‌ترین و تأثیرگذارترین معلم دوران تحصیلم را خانم فیروزآبادی معلم کلاس اولم می‌دانم.
نظرتان در مورد دفتر برنامه‌ریزی چیست؟
من همیشه دفتر برنامه‌ریزی را به‌دقت پر می‌کردم و حس می‌کردم که پشت هر جدولی از دفتر برنامه‌ریزی یک نوع تفکر وجود دارد و یکی از تأثیرگذارترین ابزارهای کانونی برای موفقیت من بود.
علت حضور شما در کانون چه بود؟
کانون روی موفقیت من تأثیر مستقیم داشت؛ چون سؤالات خوبی داشت و از طرفی جامعه‌ی آماری بالای کانون کمک می‌کرد تا جایگاه واقعی خودم را بدانم.
مهم‌ترین دستاورد کانون برای شما چه بود؟
استمرار تلاش و منظم شدن با استفاده از برنامه‌ریزی کانون مهم‌ترین دستاورد کانون برای من بود.
