چندی پیش با یکی از دانش‌آموزان کنکوری جلسه‌ی مشاوره‌ای داشتم. با هم به بررسی کارنامه‌ی آزمون‌ها پرداختیم. در بین بررسی‌های‌مان نکته‌ای توجهم را جلب کرد. او توانسته بود به مرور در هر آزمون تعداد غلط‌هایش را کم‌تر کند و تراز خود را افزایش دهد. از او علت را جویا شدم و او پاسخ داد:
«علت اصلی موفقیتم را شرکت در آزمون‌های برنامه‌ای می‌‌دانم. این آزمون‌ها باعث شد تا چیزهای زیادی یاد بگیرم. زمانی که شرکت در آزمون‌های برنامه‌ای را آغاز کردم در هر آزمون به تمام سؤالات پاسخ می‌‌دادم و از این‌که هیچ سؤالی را بدون پاسخ نمی‌گذاشتم لذت می‌‌بردم. درواقع پاسخ به تمام سؤالات بدون فکر و دقت کردن برایم تبدیل به یک عادت شده بود. چندین آزمون بدین صورت سپری شد تا این‌که به کمک پشتیبانم متوجه شدم که این رفتار من ریشه در رفتارها و هیجانات من دارد و باید بتوانم این رفتار را کنترل کرده و به مرور مهار کنم. به همین دلیل تصمیم گرفتم که هر طور شده خودم را کنترل کنم و بر احساساتم غلبه کنم. بار اول کنترل پاسخ ندادن به تمام سؤالاتی که بلد نبودم یا شک داشتم کمی سخت بود ولی به مرور توانستم این خصوصیت را کنترل کنم و به مرور تعداد اشتباهاتم را کاهش دهم.»