احتمالاً این روزها دغدغهی شما هم برنامهریزی تحصیلی است و بارها و بارها از پشتیبان خود خواسته باشید که این کار را برای شما انجام دهد یا شما را در این کار راهنمایی کند اما بهتر است به یاد داشته باشید که کانون یعنی برنامهریزی و این کار را تا جایی پیش میبرد که به خودباوری برسید و خودتان برای خودتان برنامهریزی کنید. فقط کافی است شرایط آن را بدانید.
اهداف خود را روشن کنید.
برای برنامهریزی در تمام امور باید اهداف دقیق و روشنی داشته باشید. این مسئله در برنامهریزی تحصیلی اهمیت فراوانتری دارد. برای خود تعیین کنید که اهداف بلندمدت شما چیست و اهداف کوتاهمدت کدامها هستند. فرض کنید هدف بلندمدت شما این است که در مدرسه معدل بالا داشته باشید و هدف کوتاهمدت این است که در آزمون بعدی تراز بهتری داشته باشید.
اهداف خود را زمانبندی کنید.
زمان دقیقی برای هر یک از اهداف کوتاهمدت تعیین کنید. مثلاً تعیین کنید که مطالعهی چه درسهایی را در چه مدتزمانی به اتمام خواهید رساند.
مطالعهی درسها را به صورت موازی انجام دهید.
برخی افراد از شیوهی مطالعهی تکدرسی استفاده میکنند؛ مثلاً یک هفته برای یک درس. این شیوه موجب خستگی ذهنی و کاهش بازده یادگیری میشود. پیشنهاد میشود به جای روش تکدرسی از شیوهی موازی استفاده کنید. به این ترتیب که دو یا سه درس را برای مدتزمان معین انتخاب و مطالعه کنید. به این ترتیب خواهید توانست از خستگی ذهنی جلوگیری کنید. هر چه تنوع در زمانبندی مطالعهی این درسها بیشتر باشد به همان اندازه از خستگی ذهنی جلوگیری خواهید کرد.
تناسب میان درسها را رعایت کنید.
در برنامهریزی برای مطالعهی درسهای خود، تناسب، موضوع مهمی است. به عبارتی تنوع در انتخاب درسها نیز مهم است. انتخاب درسهای فیزیک، شیمی و ریاضی در مدتزمان مشترک کارایی خوبی نخواهد داشت. شیوهی مطالعهی این درسها به یکدیگر نزدیک است و خستگی بیشتری به همراه خواهد داشت. همهی آنها با انواع فرمولها سر و کار دارند و این موضوع، تداخل مطالب را به همراه خواهد داشت؛ بنابراین بهتر است از چنین ترکیبی استفاده کنید: شیمی، ادبیات، فیزیک.
استراحت را در برنامهریزی خود فراموش نکنید.
ذهن شما نیاز به استراحت دارد؛ پس بین مطالعهی درسها زمانهایی را هم برای استراحت ذهنی بگذارید.