چندی پیش با یکی از دانش‌آموزان اول دبیرستان گفت‌وگویی داشتم. او سر صحبت را این‌گونه باز کرد: «من از کودکی دلم می‌خواست مهندس بشوم و حالا که قدم در مقطع دبیرستان گذاشته‌ام می‌خواهم رشته‌ی ریاضی را انتخاب کنم و به آرزویم برسم ولی اکثر افراد فامیل و دوست و آشنا به‌خصوص پدر و مادرم مرا از این کار منع می‌کنند و اصرار دارند که رشته‌ی تجربی را انتخاب کنم و دکتر شوم! ولی من اصلاً به درس‌هایی از جمله زیست‌شناسی و زمین‌شناسی علاقه ندارم و احساس می‌کنم در این رشته موفق نخواهم نشد، مانده‌ام چه کنم و چه نکنم و می‌شود گفت بین آب و آتش گیر کرده‌ام.» به او گفتم: «انتخاب رشته‌ی تحصیلی جزء مهم‌ترین تصمیمات در زندگی و بسیار سرنوشت‌ساز است. باید به رشته‌ای که انتخاب می‌کنی علاقه داشته باشی و آن رشته از همه نظر امکان ارتقا داشته باشد. علاقه‌مند بودن به موضوع و هدف مورد نظر باعث رسیدن به موفقیت می‌شود. برای رسیدن به این هدف باید روی توانایی‌ها و استعدادهایی که داری تمرکز کرده و آن‌ها را شناسایی کنی و از کسانی که در این رشته‌ها تحصیل کرده‌اند کمک بگیری. هم‌چنین با پدر و مادرت هم منطقی صحبت کن و از علایق و استعدادهایت با آن‌ها سخن بگو و آن‌ها را متقاعد کن که علاقه یکی از شروط لازم برای ادامه‌ی مسیر است. قطعاً آن‌ها نیز به نظر تو احترام خواهند گذاشت.»
