این 5 روش مکمل همدیگر هستند و انجام آن بر اساس سلسله مراتبی که دارند، باعث بیش‌ترین بهره‌وری می‌شود. از پایان آغاز می‌کنیم.
5- استراتژی بازگشت: برای داشتن استراتژی بازگشت باید دانش‌آموز ذهن واضح و شفافی داشته باشد. اما مهم‌ترین مسئله این است که دانش‌آموز وقت اضافه داشته باشد. بدون وقت اضافه استراتژی بازگشت بی‌معنا خواهد بود. پس نیاز به زمان نقصانی داریم.
4- زمان نقصانی: برای داشتن آرامش در طول آزمون بهتر است اندکی از وقت خود را پس انداز کنیم. از هر درس زمانی را کم کنیم تا در آخر پس‌اندازی داشته باشیم که به سراغ سوالاتی که پاسخ نداده‌ایم برویم. اما اگر قرار باشد همه‌ی سؤالات را بخوانیم و وارد فرایند حل شویم، عملاً وقتی ذخیره نخواهد شد. پس بهتر است بعضی از سؤالات را قبل از آزمون و بعضی را در حین آزمون تصمیم بگیریم پاسخ ندهیم و وقت آن را ذخیره کنیم. پس برای اجرای دقیق زمان نقضصانی نیاز به روش ضربدر و منها داریم.
3- ضربدر و منها: کنار سؤالاتی که اصلا نمی‌خواهیم برای‌شان وقت بگذاریم، علامت منها و کنار سؤالاتی که دشوار، ابتکاری یا وقت‌گیر هستند، بدون این‌که وارد حل آ‌ن‌ها بشویم علامت ضربدر می‌گذاریم. خیلی راحت زمان حل آ‌ن‌ها را ذخیره می‌کنیم. اما آیا از نظر روانی می‌توانیم این کار را بکنیم. دل کندن از سوالی که می‌توانیم حل کنیم اما وقت‌گیر است، کار ساده‌ای نیست. مگر این‌که از قبل هدف‌گذاری چند از ده را انجام داده باشیم.
2- هدف‌گذاری چند از 10: آیا قرار است به همه ی سؤالات جواب دهیم؟ آیا حل نکردن یک یا دو سوال دشوار یا وقت‌گیر باعث حل کردن چند سؤال بیشتر نمی‌شود؟ هدف‌گذاری چند از ده بر مبنای نتایج قبلی باعث آرامش می‌شود و از طرفی می‌توانیم با خیال راحت‌تر بعضی از سؤالات را کنار بگذاریم پاسخ ندهیم. اما باید از نظر ذهنی خودمان را برای این هدف‌گذاری آماده کنیم پس نیاز به خودنگاری آغازین داریم.
1- خودنگاری آغارین: وقتی می‌نویسیم آرامش بیشتری داریم. وقتی قبل از آزمون چند خطی درباره‌ی خود آزمون، درس‌ها، آمادگی یا عدم آمادگی، تعداد سؤالات و هدف‌گذاری چند از ده خود می‌نویسیم، ذهن خودمان را آماده می‌کنیم. فارغ از این‌که مثبت یا منفی بنویسیم، از نظرذهنی بار مثبتی برای ما شکل می‌گیرد. و آماده می‌شویم که در جلسه‌ی آزمون با تمرکز بالا حضور داشته باشیم.