امروز وقتی وارد مدرسه شدیم در گوشه و کنار، ظرف‌های رنگی به چشم می‌خورد. بالای آب‌‌خوریِ مدرسه هم کاسه‌های رنگی گذاشته شده بود. در مدرسه‌ی فعالی مثلِ مدرسه‌ی ما جای تعجب نبود که هر روز یک ایده‌ی تازه که از ذهن بچه‌ها گذشته بود، بررسی شود و با ابتدایی‌ترین و در دسترس‌ترین وسایل توسطِ خودِ بچه‌ها ساخته شده و به اجرا درآید.
با صدای آقای ناظم صف بستیم. آقای معلم به همراهِ پویا روبه‌روی ما ایستاد و میکروفون را در دست گرفت:
- بچه‌ها سلام! صبح همگی بهخیر!
- ســـــــــــــــــلام! صبح شما هم بهخیر!
- دانش‌آموزانِ دوست‌دارِ محیط‌زیستم! ایده‌ای که امروز در مدرسه دیدید ایده‌ی دوستِ شما، پویا بود که توسط بچه‌های فعال کلاس هشتمِ (ب) و با استفاده از وسایل دورریختنی در کلاس درست شد. این ظرف‌های زیبا، تمیز و رنگی، درواقع ظرف غذای حیوانات و پرندگان هستند.
پویا ادامه داد:
- دوستان عزیزم! در زنگ‌های تفریح، اضافه‌ی لیوان آب، شیر یا لقمه‌ی نان و پنیرتان را به هیچ وجه دور نریزید. از این به بعد از این تغذیه‌ی نیم‌روزِ شما برای نشان دادنِ دوستیِ خود نسبت به پرندگان و حیوانات استفاده می‌کنیم. ما می‌خواهیم هیچ آبی هدر نرود. پس آب اضافی در لیوان را یا در باغچه بریزید یا در ظرف‌های آبی‌رنگِ مخصوص، تا پرندگان و حیوانات هم سیراب شوند.
آقا معلم گفت:
- ظرف‌های سبز هم مخصوص نان و بیسکوییت هستند. اگر تغذیه‌ی شما زیادتر از نیازتان بود، به هیچ وجه آن را دور نریزید. پویا در کلاس برای‌تان توضیح می‌دهد که چگونه آن‌ها را خرد کرده و در ظرف‌های سبز قرار دهید تا حالا که در فصل‌های سرد سال هستیم، حیوانات و پرندگان هم در کنار ما به‌آرامی زندگی کنند و گرسنه نمانند. ظرف‌های زرد هم مخصوصِ باقی‌مانده‌ی شیر هستند که نباید دور ریخته شوند.
با تمام شدن حرف‌های آقا معلم پچ‌پچِ بچه‌هایی که به‌ردیف به سمت کلاس می‌رفتند، به گوش می‌رسید. من به یاد نصفه‌ی لقمه‌ی نان و پنیرم افتادم که دیروز با نواخته شدنِ زنگِ کلاس، باعجله آن را دور ریخته بودم.
سعی می‌کنم دوستِ مهربان‌تری برای طبیعت باشم.