هر دانش‌آموزی منحصربه‌فرد است و باید روش‌های خود را کشف کند. دوران کرونا بهترین زمان است که دانش‌آموزان خود را کشف کنند و روش‌های خود را پیدا کنند و دنیای خود را بشناسند.
برای رسیدن به قله، راه‌های زیادی وجود دارد. بعضی‌ها راحت‌ترند که روی صخره‌ها راه بروند و کم‌کم مسیری عمودی را بالا روند. بعضی‌ها مسیر مارپیچ را انتخاب می‌کنند. بعضی‌ها نصف مسیر را مایل حرکت می‌کنند و بقیه‌ی مسیر را عمودی می‌روند؛ اما هدف یکی است.
در هر مسیری باید مطمئن گام برداشت. گاهی در وسط راه توجهتان به فردی جلب می‌شود که مسیر دیگری را می‌رود. از دور فکر می‌کنید که خیلی سریع می‌توانید مسیر او را انتخاب کنید و به او برسید؛ اما غافلید از اینکه ممکن است سنگ‌ریزه‌هایی زیر پایتان باشد یا نقشه‌ای باشد که ممکن است از آن بی‌خبر باشید. همه‌ی این‌ها ممکن است شما را به بیراهه بکشند.
اصولی‌ترین کار این است که خود را پیدا کنید، استراحت کافی داشته باشید، زمان‌بندی کنید و از حرکت در قسمت‌هایی که خوب پیش رفته‌اید، برای ادامه‌ی مسیر استفاده کنید.
هدف یکی است، لوازم راه یکی است و درنهایت قرار است به مقصد برسید. لوازم راه در زمان‌های مختلف متفاوت است؛ مثلاً در ابتدای مسیر، کتاب آبی و درس‌نامه و سؤال‌هایش به تقویت درسی شما کمک خواهد کرد. در دوران امتحانات، کتاب سؤال‌های پرتکرار شما را به‌خوبی تغذیه می‌کند و قدرتی باورنکردنی به شما می‌دهد؛ طوری که انگار گام‌هایتان قدرتی جادویی پیدا می‌کنند. حتی در زمان نیز صرفه‌جویی می‌شود؛ زمانی که کلید طلایی راه است. به‌جای اینکه آتشی روشن و غذایی آماده کنید، یک غذای آماده‌شده را به دست شما می‌دهد؛ غذایی که سال‌ها از طراحی سؤالات معلمان جمع‌آوری شده است و کار را آسان می‌کند. البته فراموش نشود، آزمون‌های برنامه‌ای کانون نوشیدنی است که در هر مرحله باید نوشیده شود و در هر قسمت از مسیر لازم و ضروری است. یادآوری می‌کنم که در کل راه باید با یک راهنما در ارتباط باشید؛ پشتیبانی که مسیر را به شما نشان دهد. انتهای مسیر یکی است؛ اما باید خود را بشناسید و خودآموزی و خودشناسی و خودباوری خود را تقویت کنید.