با رسیدن بهار، طبیعت ردای سبز بر تن می‌کند. چکاوک‌ها، هزاردستان و قمریان، نغمه‌ها و سرودهای فرح‌بخش و تازه سر می‌دهند و انسان‌ها را به مهرورزی، گره‌گشایی و هم‌گرایی فرا می‌خوانند.
بهار، پیام‌آور عشق و رویش است و موسم سرور و آشتی. به همین دلیل است که خواستنی است و با آمدنش دل‌ها سرشار از سرور می‌شود و جان‌ها معرفت می‌یابد.
بهار، پیام‌آور تعادل است و در سایه‌ی تعادل، زندگی زیبا می‌شود. با دیدن بهار، رحمت و محبت خداوند را به یاد می‌آوریم. چشمه‌ی مهر ایزد همواره به سوی آدمیان و همه‌ی موجودات، سرازیر است و اگر او و نشانه‌هایش را فراموش کنیم، هرگز ما را فراموش نمی‌کند و با دگرگونی فصل‌ها نیز به جلوه‌گری قدرت بی‌پایانش می‌پردازد تا شاید دلی به یاد او افتد و به شوق او بتپد و بر اثر تماشای جلوه‌هایش، اشک شوق از چشمی جاری شود.