به نام خداوند سیب و انار خداوند سرو و صنوبر، چنار وکُنار1
او تازه زبان باز کرده است. هر روز کلمه‌ی تازه‌ای یاد می‌گیرد و با زبان کودکانه، آن را تکرار می‌کند. برادر کوچک‌تر من است. کنجکاو و پرحرف است. او دوست دارد کلمات را یاد بگیرد؛ اما تلفظ بعضی کلمات برایش دشوار است. شاید جالب باشد که بدانید به همین دلیل برای اشیا نام‌های جدید اختراع می‌کند. من هم در خانه مترجم او هستم و برای اهل خانه می‌گویم که منظورش چیست. او فعل‌های جدید می‌سازد مثل: دوزیدن، پزیدن... و با این کار اسباب خنده‌ی اطرافیان را فراهم می‌آورد. البته این میان من هم بی‌کار نمی‌نشینم و سعی می‌کنم تلفظ‌های او را تصحیح کنم. شاهکار امروزش هم این بود که در یک گودال کوچک آب ایستاده بود و پایش را در آب می‌کوبید و می‌گفت: «تِلِق‌تِلِق می‌کنم.»
آه! با خودم گفتم: «اشتباه می‌گوید. حالا چه‌طور نام‌آوا را برایش توضیح بدهم؟»
بله؟... شما هم نمی‌دانید نام‌آوا چیست؟
نام‌آوا به صداهایی می‌گویند که در طبیعت وجود دارد، مثل صدای حیوانات. مثلاً:
هاپ‌هاپ یا واق‌واق: صدای سگ جیرجیر: صدای جیرجیرک
جیک‌جیک: صدای جوجه قُدقُد: صدای مرغ
بعضی دیگر از صداها مربوط به موجودات زنده یا انسان‌ها هستند:
مَلَچ‌مُلوچ: صدای خوردن چیزی غَش‌غَش: صدای خنده‌ی بلند
قِرِچ‌قِرِچ: صدای ساییدن دندان ها به هم
یا بعضی صداها مربوط به اشیاست:
خِرّ و خِر: صدای کشیدن چیزی بر زمین چِلِپ‌چِلِپ: صدای راه رفتن بر زمینی که آب جمع شده است. قُل‌قُل : صدای جوشیدن آب
آیا شما هم می‌توانید چند نام‌آوا بگویید؟
پاورقی:
1. نوعی درخت