به سراغ پدر و مادر فهیمه جوادی‌منش، رتبه‌ی 7 زبان منطقه‌ی 3 از شیروان رفتیم. تا با وضعیت فهیمه در خانه و همراهی اولیایش با او آشنا شویم.
لطفاً خودتان را معرفی کنید.
پدر: من ابوطالب جوادی‌منش، کارشناس ارشد مهندسی مکانیک و عضو هیئت‌علمی دانشگاه فنی و حرفه‌ای هستم.
مادر: من ناصری هستم. کارشناسی مامایی از دانشگاه مشهد و در حال حاضر کارمند هستم.
راز موفقیت فهیمه را چه می‌دانید؟ او در کنکور تجربی هم رتبه‌ی 40 کسب کرد.
پدر: اولین عامل موفقیت او اراده‌ی قوی اوست. او دلسرد نشد و ادامه داد.
چه شد که رشته‌ی تجربی را انتخاب کرد؟
پدر: با این‌که همسرم رشته‌ی تجربی خوانده است تمایل نداشت فهیمه این رشته را ادامه دهد اما خودش به این رشته علاقه داشت و از همان سال اول دبیرستان آینده‌اش را انتخاب کرده بود.
ویژگی خاص فهیمه چیست؟
مادر: سخت‌کوشی ویژگی بارز اوست. او از کودکی به کلاس زبان می‌رفت و خیلی به زبان علاقه داشت. او فیلم‌های زیادی به زبان انگلیسی می‌دید و داستان انگلیسی می‌نوشت و در این زمینه مقام هم آورده است.
کتاب و کتاب‌خوانی چه جایگاهی در خانواده‌ی شما دارد؟
پدر: من هر ترم که برای تدریس آماده می‌شوم کتاب‌های زیادی می‌خوانم تا اطلاعاتم به‌روز باشد. این موضوع روی فهیمه هم تأثیر گذاشته است و خیلی به مطالعه علاقه دارد. همیشه به او گفته‌ام که به زبان انگلیسی به عنوان یک رشته‌ی تحصیلی نگاه نکند بلکه آن را قابلیتی بداند که می‌تواند برای هر رشته‌ی دیگر نیز از آن استفاده کند.
دیدگاه شما نسبت به آزمون‌های برنامه‌ای کانون چیست؟
مادر: ما خیلی راضی هستیم و پسرم هم که در حال حاضر در مقطع هشتم است عضو کانون است. دانش‌آموز با این آزمون‌ها همیشه آمادگی درسی دارد.
پدر: من کانون را مؤسسه‌ای سازمان‌یافته با آزمون‌های منظم می‌دانم و به اطرافیانم همیشه پیشنهاد می‌کنم که اگر می‌خواهند فرزندشان برای آزمون اصلی کنکور آماده شود حتماً از این آزمون‌ها استفاده کنند.این‌که نتایج همان روز به دست دانش‌آموز می‌رسد خیلی خوب است.
بعد از آزمون‌ها آیا کارنامه‌اش را بررسی می‌کردید؟
پدر: بله؛ به طور مثال در بعضی آزمون‌ها اگر افت داشت با هم در مورد دلایل افت او صحبت می‌کردیم و این موضوع دقیقاً به ساعت مطالعه‌اش مربوط بود.
آیا در درس ریاضی هم به او کمک می‌کردید؟
پدر: او از کودکی در درس خواندن مستقل بود. البته پیش می‌آمد که گاهی در این زمینه از من سؤال می‌کرد اما درکل استقلال داشت و خودش می‌خواند.
وقتی نتیجه‌ی مورد انتظارش را نمی‌گرفت واکنش شما چه بود؟
مادر: ما خیلی مراقب روحیه‌ی او بودیم. وقتی چنین اتفاقی می‌افتاد دلیل آن را بررسی می‌کردیم و با صحبت کردن با او به جبران تشویقش می‌کردیم.
آقای جوادی‌منش! شما به عنوان پدر چه‌قدر با او همراهی می‌کردید؟
پدر: معمولاً در روزهای آزمون همراهی‌اش می‌کردم. بیش‌ترین گفت‌وگویی که با هم داشتیم در روزهای آزمون بود.
به نظر می‌رسد گفت‌وگو در خانواده‌ی شما مرسوم است.
مادر: فهیمه تنها استراحتی که بین درس‌هایش داشت گفت‌وگو با ما بود. او نه بیرون می‌رفت و نه تلویزیون تماشا می‌کرد. ما هم سعی می‌کردیم برای این گفت‌وگو وقت بگذاریم.
آیا فهیمه کتاب‌های غیر درسی هم مطالعه می‌کرد؟
مادر: وقتی مقطع راهنمایی بود به کتاب‌های داستانی خیلی علاقه داشت و کتاب‌های زیادی می‌خواند.
آیا در روش تربیتی خود راهکاری غیر از تشویق هم داشتید؟
پدر: چون از کودکی در مطالعه و درس مستقل بود بنیه‌ی علمی خوبی داشت و نیازی به تذکر و یادآوری از جانب ما نبود.
نقطه‌ی قوت فهیمه چه درسی بود؟
مادر: او به شیمی خیلی علاقه داشت و در کنکور با این‌که سؤالات شیمی خیلی سخت طرح شده بود 98 درصد پاسخ داد.
چه توصیه‌ای به پدر و مادرهای دیگر دارید؟
مادر: بچه‌ها اگر برنامه داشته باشند حتماً موفق خواهند شد؛ بنابراین من برنامه‌ی کانون را معرفی می‌کنم.
پدر: خانواده‌ها باید نقاط قوت و ضعف بچه‌های‌شان را بشناسند و انتظار خود را با سطح علمی آن‌ها متناسب کنند.
آیا شما انتظار رتبه‌ی تک‌رقمی از او داشتید؟
مادر: فهیمه سال اول دبیرستان در مدرسه‌ی تیزهوشان جزء بهترین‌ها بود؛ اما در سال چهارم چون مدرسه نمی‌رفت و حجم مباحث هم زیاد شده بود دچار سردرگمی شد و ترازش خیلی افت کرد. آن‌قدر دچار نگرانی شد که از اسفند به بعد در آزمون‌ها شرکت نکرد و رتبه‌ی 1000 تجربی و 13 زبان شد. برای سال دوم که دوباره شرکت کرد اراده‌ی خوبی نشان داد.
پدر: امسال که از جلسه‌ی کنکور بیرون آمد روحیه‌اش خیلی خوب بود و فهمیدیم که نتیجه‌ی دلخواهش را گرفته است. من همیشه انتظار رتبه‌ی زیر 50 از او داشتم.
