مادر کانونی، فرزند هم کانونی
لطفاً خودتان را معرفی کنید.
زهرا صادقی هستم. سالی که برای کنکور آماده می‌شدم، در تمام آزمون‌های کانون شرکت کردم. آن سال‌ها دانش‌آموزانی که سطح درسی خوبی داشتند، همگی در آزمون‌ها شرکت می‌کردند و مثل الان، کانون در گذشته هم جامعه‌ی آماری خوبی داشت. من هم از طریق دوستانم و مدرسه با کانون آشنا شدم. در کنکور سال 78 رتبه‌ی 336 منطقه‌ی 1 را کسب کردم و در رشته‌ی مهندسی برق دانشگاه علم و صنعت قبول شدم و گرایش الکترونیک را انتخاب کردم.
ادامه‌تحصیل هم دادید؟
همان سالی که کارشناسی‌ام را گرفتم، در آزمون کارشناسی‌ارشد مهندسی برق در گرایش مخابرات سیستم در همان دانشگاه علم و صنعت قبول شدم. دبیرستانی که بودم، در المپیاد ریاضی شرکت کردم و به ریاضی علاقه داشتم. گرایش مخابرات سیستم هم به‌دلیل اینکه بیشتر با ریاضی سروکار داشت، برایم جذاب‌تر بود. در سال 88 هم در گرایش مخابرات سیستم، وارد دوره‌ی دکتری شدم. در دوره‌ی دکتری 5 مقاله‌ی ISI چاپ کردم و چندین مقاله در کنفرانس‌های بین‌المللی و ملی ارائه دادم. در سال 93 دکتری را تمام کردم و در سال 95 دوره‌ی فوق‌دکتری را در دانشگاه صنعتی‌شریف گذراندم. بعد هم مشغول به کار شدم.
آزمون‌های کانون چه تأثیری در موفقیت شما داشت؟
قبل از ورود به کانون، در مدرسه‌ی رفاه درس می‌خواندم و در سطح مدرسه، دانش‌آموز خوبی بودم و معدل بالایی داشتم؛ اما روش‌های تست‌زنی را یاد نگرفته بودم. تأثیر مثبت کانون بر مسیر تحصیلی من، برنامه‌ریزی خوب آن بود و اینکه دقیقاً هر آزمون به من نشان می‌داد که در چه بخش‌هایی از درس‌هایم مشکل دارم. حل تست را در کانون یاد گرفتم و دفترچه‌ی تحلیل آزمون داشتیم. درواقع پاسخ‌نامه‌ی تشریحی آزمون به ما داده می‌شد. به یاد می‌آورم که تحلیل آزمون کار دشوار، اما بسیار مفیدی بود. بعد از هر آزمون، کلاس‌هایی برای ما برگزار می‌شد که در آن کلاس‌ها به ما تأکید می‌کردند همان روز آزمون را تحلیل کنیم و دلیل اشتباهاتمان را پیدا کنیم. در کانون یاد گرفتم که تا وقتی آزمون را تحلیل نکنم، فرایند آزمون‌دادنم بی‌فایده خواهد بود. کانون زندگی درسی‌ام را زیر و رو کرد.
کدام آموزه‌های کانون را در مقاطع بالاتر تحصیلتان هم اجرا کردید؟
برنامه‌ریزی‌ای را که کانون به ما یاد داد، خیلی ارزشمند بود و من هنوز وقتی می‌خواهم مثلاً زبان بخوانم، برنامه‌ریزی می‌کنم و برنامه‌ام را به دیوار نصب می‌کنم. الان هم کار می‌کنم و هم زبان می‌خوانم و هنوز هم به برنامه‌ریزی نیاز دارم. تحلیل را در کانون یاد گرفتم و الان که کار برنامه‌نویسی و کدنویسی انجام می‌دهم، آن را تحلیل می‌کنم تا خطاها را پیدا و آن‌ها را رفع کنم. تحلیل، یافتن خطاها، رفع آن و تکرارنکردنشان آموزه‌ای است که در تمام زندگی ما کاربرد دارد.
چرا خدمات کانون را برای دخترتان حسنا مناسب دیدید؟
نظم و ترتیبی که برنامه‌ی راهبردی کانون به برنامه‌ی درسی دانش‌آموز می‌دهد، همان طور که برای خودم در زمان کنکور بسیار عالی بود، برای حسنا هم مفید است. کانون جامعه‌ی آماری بالایی دارد و معمولاً دانش‌آموزان برتر در آزمون‌های کانون شرکت می‌کنند. به همین دلیل دخترم می‌تواند سنجش خوبی از عملکردش داشته باشد. حسنا پشتیبان بسیار خوبی در کانون دارد. تأکید خانم طاهری روی تحلیل آزمون باعث شده دخترم آزمون‌هایش را با دقت تحلیل کنید و این مرحله را که از خود آزمون هم مهم‌تر است، جدی بگیرد. خدمات کانون مثل کارنامه و پاسخ‌نامه‌ای که سریع در اختیار دانش‌آموز قرار می‌گیرد، برای ما بسیار ارزشمند است.
خدمات کانون نسبت به زمان خودتان چه تغییراتی کرده است؟
یکی از تغییرات مشخص و مفید کانون وجود پشتیبان است که قبلاً ما نداشتیم. الکترونیکی‌شدن کارنامه‌ها و دریافت نمودار پیشرفت، آن‌هم در کمترین زمان، تغییر بسیار خوبی است که زمان ما نبود.
در چه بخشی از مسیر تحصیل حسنا با او همراهی می‌کنید؟
حسنا الان دیگر کامل خودکار و خودجوش کار خودش را انجام می‌دهد؛ ولی گاهی سؤالاتی برایش پیش می‌آید که در حد رفع اشکال در کنارش هستیم. در غیر این صورت در برنامه‌ریزی‌هایش و در درس‌خواندنش به طور مستقل عمل می‌کند. وقتی سؤالی برایش پیش می‌آید، با هم جست‌وجو می‌کنیم، فیلم دانلود می‌کنیم، فکر می‌کنیم و تا به پاسخ سؤال نرسیم، آن را رها نمی‌کنیم. این ویژگی را خود من هم دارم. حسنا هر کتابی، کلاسی یا جزوه‌ای نیاز داشته باشد، برایش فراهم می‌کنیم.
از زمان تحصیلتان خاطره‌ای در ذهنتان مانده است؟
زمان ما آقای قلم‌چی برای بچه‌ها و اولیا همایش‌هایی برگزار می‌کردند و برایمان صحبت می‌کردند. پدرم اصرار داشتند که من فقط در شهر خودمان، تهران، انتخاب‌رشته کنم؛ اما من دوست داشتم شهرهای دیگر را هم انتخاب کنم. در جلسه‌ای که آقای قلم‌چی قبل از انتخاب‌رشته برای اولیا برگزار کردند، توصیه کردند که دخترها در شهر خودشان انتخاب‌رشته کنند و آنجا پدرم خیلی خوش‌حال شدند. هنوز هم که هنوز است، پدرم آقای قلم‌چی را خیلی دوست دارند و صحبت‌هایشان را قبول دارند. این خاطره به‌خوبی در ذهنم باقی مانده است.
سایر گفت‌وگوهای پرستو عسکری را در لینک زیر بخوانید: