فراشناخت از نگاه دو دانش‌آموز برتر دوازدهم

به‌نظرم اگر کسی نداند در چه جاهایی قوت و ضعف دارد و نداند که باید چه‌کار کند، وقتش را هدر می‌دهد.

فراشناخت از نگاه دو دانش‌آموز برتر دوازدهم

پریسا کفایتی، دانش‌آموز سال دوازدهم تجربی از لاهیجان با میانگین تراز ۷۹۷۱

دانش فراشناختی در این ماه‌های پایانی چه تأثیری در آرامش فرد دارد؟

به‌نظرم اگر کسی نداند در چه جاهایی قوت و ضعف دارد و نداند که باید چه‌کار کند، وقتش را هدر می‌دهد. من در سال‌های پایه خوب درس خواندم و در طول سال در مباحث پایه وضعیت خوبی داشتم. در عید تمرکزم روی درس‌های سال چهارم بود. احساس می‌کردم چون درس‌های جدید است باید بیشتر کار کنم. آرامش‌داشتن هم یکی از عوامل مهم نتیجه‌ است. من در مدرسه‌ی یاس درس می‌خوانم و هماهنگی بین مدرسه و آزمون‌های کانون به برنامه‌ام نظم داده و باعث آرامشم شده است. قبلاً فکر می‌کردم سال کنکور، سال پرتنشی خواهد بود؛ اما برای من تا به اینجا راحت و خوب گذشته است. برخی در سال کنکور از جانب اولیا تحت‌فشار هستند. من از این لحاظ هم در آرامش بوده‌ام. آن‌ها همیشه واکنش خوبی به نتایج من دارند.

پریسا کفایتی، دانش‌آموز سال دوازدهم تجربی از لاهیجان با میانگین تراز ۷۹۷۱


حسین آقایی‌آرایی، دانش‌آموز سال دوازدهم ریاضی از شیرگاه با میانگین تراز ۸۰۶۵

فکر می‌کنی چقدر توان فراشناخت داری؟

من کاملاً می‌دانم در چه مباحثی قوت و ضعف دارم و یکی از دلایلش این است که به بقیه‌ی دانش‌آموزان اجازه می‌دهم از من سؤال کنند. حتی به کسانی کمک می‌کنم که اسمشان را هم نمی‌دانم. این پرسیدن‌ها باعث می‌شود بفهمم چه مباحثی را خوب به یاد دارم و ممکن است در چه مباحثی به تسلط نرسیده باشم یا فراموش کرده باشم. اگر نتوانم سؤال آن‌ها پاسخ دهم حتماً پیگیر می‌شوم تا پاسخش را پیدا کنم. در جمع‌بندی درس‌های پایه مشکلی ندارم؛ چون در سال دهم و یازدهم خوب درس خواندم و تست هم کار کرده‌ام. مثلاً فیزیک یازدهم را کامل بلد بودم و فقط با تست مرور کردم؛ اما فیزیک دهم کمی مشکل داشتم. من همیشه بعد از آزمون، دفترچه‌ی سؤالات رشته‌ی تجربی را هم می‌گیرم و در خانه به آن‌ها پاسخ می‌دهم.

مباحث ناتمام آرامش تو را کم نمی‌کند؟

یکی از راه‌های رسیدن به آرامش، کمک‌کردن به دیگران است. فکر می‌کنم وظیفه دارم که در درس‌ها به دیگران کمک کنم. وقتی می‌توانم به سؤالات آن‌ها پاسخ دهم احساس خوبی پیدا می‌کنم و آرامش من هم بیشتر می‌شود. چندی پیش یکی از دانش‌آموزان یازدهم سؤالی کرد. وقت زیادی برایش گذاشتم و با هم صحبت کردیم. باورش نمی‌شد کسی به این صورت پاسخ‌گو باشد. بیش از اینکه به دیگران احساس خوب می‌دهم، این تکرارها برایم خیلی خوب است. گاهی خانواده‌های دانش‌آموزان دبستانی از من سؤال می‌کنند. مهم‌ترین پیشنهادی که به آن‌ها می‌دهم این است که اجازه دهند فرزندشان در آزمون‌های کانون شرکت کنند. من با این همه سال سابقه‌ی شرکت در آزمون‌های کانون فراز و فرودهای زیادی را دیده‌ام و اگر در سال کنکور در تنگنا قرار بگیرم آن را پشت سر می‌گذارم؛ اما کسی که این تنگناها را قبلاً تجربه نکرده است، باید خیلی قوی باشد تا تسلیم نشود و ادامه دهد. در این وقت باقی‌مانده نباید از نقص‌ها ترسید و تا جایی که فرصت داریم باید جبران کنیم. مثلاً من هنوز در درس زبان انگلیسی مشکل دارم؛ اما برای این مدت باقی‌مانده برنامه‌ریزی کرده‌ام که روی درک‌مطلب کار کنم و آرام‌آرام پیش بروم. اگر در پایان نتوانستم نتیجه بگیرم آن زمان باید غصه بخورم. الان وقت غصه‌خوردن نیست.

پریسا کفایتی، دانش‌آموز سال دوازدهم تجربی از لاهیجان با میانگین تراز ۷۹۷۱


Menu