نمی‌خواستم با غیبت در آزمون، پیوستگیِ مطالعه‌ام را از دست بدهم
از چه زمانی به کانون آمدی و در چند آزمون برنامه‌ای شرکت کردی؟
از سوم دبیرستان در 44 آزمون برنامه‌ای کانون حضور داشتم. سال آخر هم بدون غیبت در تمام آزمون‌ها شرکت کردم.
علت پیوستگی به آزمون‌ها چه بود؟
نگران بودم که اگر در آزمونی غیبت کنم پیوستگیِ مطالعه‌ام را از دست بدهم.
برنامه‌ی راهبردی از نظر شما چه ویژگی‌های مهمی دارد؟
یکی از ویژگی‌های خوبش این بود که بعد از چند آزمون، یک آزمون جامع کوچک به عنوان ایستگاه جبرانی برگزار می‌شد و به من خیلی کمک می‌کرد.
از چه ترازی شروع کردی و چه‌قدر پیشرفت داشتی؟
تابستان سوم دبیرستان که در اولین آزمون شرکت کردم چون زیاد درس نمی‌خواندم ترازم حدود 6000 شد. در سال چهارم به 8000 رسیدم.
علت این پیشرفت تدریجی چه بود؟
بیش از آن‌که به زمان مطالعه‌ام مربوط باشد به مهارت‌هایی برمی‌گردد که در جلسه‌ی آزمون آن‌ها را یاد گرفتم. به طور مثال توانایی صرف نظر کردن از سؤالات سخت را پیدا کرده بودم. درواقع در سطحی که ما بودیم کم‌تر پیش می‌آمد که سؤالی را بلد نباشم، بلکه سؤالات وقت‌گیر بود. اوایل وسوسه می‌شدم که برای این سؤالات وقت‌گیر هم زمان اختصاص بدهم. این کار هم وقتم را می‌گرفت و هم احتمال غلط بودن را داشت. نیم‌سال دوم با مشورت پشتیبان ویژه‌ام، آقای کسری اکبری، رتبه‌ی 50 کشور، سعی کردم توانایی رد شدن از آن‌ها را پیدا کنم. بعد از آن در هر آزمون تقریباً 20 سؤال را کنار می‌‌گذاشتم تا اگر وقت بود به آن‌ها برگردم.
بین مهارت‌های اکتسابی و ویژگی‌های ذاتی کدام‌یک را برای موفقیت خود مؤثرتر می‌دانی؟
از نظر مهارت‌های فراشناختی باید بگویم در یک ماه آخر به آن‌ها رسیده بودم. تلاش کردن مربوط به بیرون از جلسه‌ی آزمون است و هوش و استعداد هم در جلسه‌ی آزمون به کار دانش‌آموز می‌آید.
فکر می‌کنی پدر و مادرت در زمینه‌ی آموزشی چه کارهایی برای موفقیت بیش‌تر تو انجام داده‌اند؟
هر دو نقش مهمی در آرامش محیط خانه داشتند. هیچ صدایی در خانه نبود و تماشای تلویزیون هم به‌ندرت وجود داشت. مادرم پزشک است و نقش مهمی در مشاوره به من داشت.
بعدازظهرهای آزمون در مورد نتیجه‌ی خودم و هم‌تراز‌هایم به من مشاوره می‌داد.
یک جمله در مورد خودت بگو.
فرد منظمی هستم. شاید ساعت مطالعه‌ام کم بود اما پیوستگی و نظم داشتم.
