زندگی بدون استرس مانند غذای بدون نمک است؛ ولی زمانی که تبدیل به غذای شور شد، خارج از تحمل انسان می‌شود.
نحوه‌ی زندگی، نگرش‌ها، عواطف و افرادی که با آن‌ها معاشرت می‌کنید، در میزان استرس شما مؤثرند. آیا چگونگی مدیریت استرس خود را آموخته‌اید؟ آیا تا به حال فکرهای استرس‌زا به سراغ شما آمده‌اند؟ آیا اگر روزی هوا گرم و کولر خانه خراب باشد و درس‌ها را نخوانده باشید یا دزدگیر ماشین همسایه مرتب آژیر بزند دچار استرس می‌شوید؟
انسان‌ها در مواجهه با استرس با دو روش عمل می‌کنند:
1- ارزیابی، که خیلی مهم است.
2- شیوه‌ی مقابله در قدم اول.
وقتی در موقعیت استرس‌زا قرار می‌گیرید، مثل دغدغه‌ی قبول شدن در کنکور، تغییر محل زندگی، گم شدن یک وسیله‌ی مهم آیا فکر می‌کنید همه مثل شما فکر می‌کنند و مثل شما این مشکلات را ارزیابی می‌کنند؟ آیا همه واقع‌نگرند یا همه هیجانی و احساسی‌اند؟ ما انسان‌ها مشکل‌های مختلف خودمان را بررسی می‌کنیم و شیوه‌ی مقابله‌مان با هم فرق دارد و به شیوه‌ی مختلف عکس‌العمل نشان می‌دهیم. تأثیر و موقعیت‌های استرس‌زا نیز در ما فرق دارد؛ در یکی بیش‌تر و در یکی کم‌تر است.
برای مدیریت استرس اول چه کار باید بکنیم؟ یک مدیر خوب چند راه مختلف را آزمایش می‌کند. با نیم‌نگاهی به موارد استرس‌زا می‌توان به دو روش رفتار کرد: 1) روش هیجان‌محور، 2) روش مسئله‌محور.
روش هیجان‌محور: استرس منجر به طیف وسیعی از هیجانات ناخوشایند می‌شود و هر کس یکی از آن‌ها را بروز می‌دهد. این روش ناکارآمدی است که برعکس شیوه‌ی کارآمد که آرام‌بخش است، عمل می‌کند. شیوه‌ی کارآمد عبارت است از: خودآگاهی هیجانی شامل سه روش بلندمدت، کوتاه‌مدت و قاطعانه.
بلندمدت: تفسیر خوش‌بینانه، مقابله‌ی فعال، برنامه‌‌ریزی، روی آوردن به مذهب
کوتاه‌مدت: اظهارات مثبت، توقف فکر، شوخ‌طبعی، منحرف کردن حواس به جای دیگر
قاطعیت: اظهارات مثبت، صریح بودن، خشمگین نبودن، استفاده از زبان قاطعانه و مؤدبانه، مانع را بیش از آن‌چه هست بزرگ‌تر ندیدن، حرکت با اتکا به معنویت درون
روش مسئله‌محور: پس از ارزیابی مسئله‌ی استرس‌زا و میزان تأثیر آن بر شما ابتدا باید از مقدار منفی یا مثبت بودن آن ارزیابی داشته باشید. سپس تمام راه‌های مناسب مقابله با آن را بررسی کنید. مثل استفاده از بارش فکری و یادداشت کردن بهترین‌ها برای رسیدن به آرامش. تصویرسازی ذهنی از موفقیت و فرستادن آن به ناخودآگاه گام بسیار مهمی در کاهش استرس است.