من دانشآموز دبستانی هستم. درس میخوانم. کتاب میخوانم. بازی میکن. یاد میگیرم. شاید فکر کنید با مطالعهی کتابهای زیاد یا دیدن برنامههای تلویزیونی یادگیری من بیشتر میشود. شاید فکر کنید اگر برایم مطالب مفید آموزشی و تربیتی را بازگو کنید، شخصیت کاملتری در من شکل میگیرد؛ اما باید بگویم که من نگاه میکنم و میشنوم و از رفتار شما بیش از گفتارتان یاد میگیرم.
این روزها که بیشتر در کنار خانواده هستم، با دقت بیشتری به رفتار پدر و مادرم نگاه میکنم و الگوبرداری میکنم. وقتی میبینم مادرم به جداسازی زبالههای خشک و تر اهمیت میدهد، من هم یاد میگیرم کاغذهای نقاشیام را در سطل بازیافت بریزم. وقتی پدرم لامپهای اضافی را خاموش میکند و مراقب مصرف انرژی است، میآموزم که انرژی متعلق به همهی مردم است و باید از آن مراقبت کنیم. وقتی خواهرم ماسک و دستکش را در پلاستیک جداگانهای میاندازد، میفهمم که سلامت اطرافیانم خیلی مهم است و زبالههای تولیدی ما در این روزها باید بهصورت محافظتشده دور انداخته شود.
من طبیعت را دوست دارم. میدانم که باید از منابع طبیعی موجود در کرهی زمین محافظت کنم و به محیطزیست احترام بگذارم. احترام به محیطزیست را در رفتار خانوادهام بیشتر از همیشه میبینم و از شما پدر و مادر عزیزم و خواهر بزرگترم احترام به محیطزیست را یاد میگیرم. من هم که کوچکترین عضو خانوادهام، تمام تلاشم را میکنم که درسهایی را که از شما یاد میگیرم، با دقت اجرا کنم و به شما در مراقبت از طبیعت و کرهی زمین کمک کنم. طبیعتْ خانهی ماست.