آقا معلم به‌محض ورود به کلاس، روی تخته با گچ سفیدرنگی نوشت: «سبزه‌ی عید را امروز بکاریم.»
طبق معمول در کلاس همهمه‌ای به پا شد:
- آقا، مگر از الان زود نیست؟
- آقا، چه عجله‌ای داریم؟
- آقا، مگر نمی‌گویند کاشتن سبزه باعث هدررفتن دانه‌های مهم، مثل گندم و عدس، می‌شود؟
آقا معلم گفت: «بچه‌ها، لطفاً کمی صبور باشید تا پسماندهای دوست‌داشتنی را به شما معرفی کنم. هدفم این است که امروز به شما یاد بدهم که با کمک هسته‌های مرکبات که پسماند هستند، سبزه‌ای زیبا برای عید نوروز تهیه کنید و چون رشد این دانه‌ها کمی زمان‌بر است، بهتر است از ماه بهمن اقدام کنید.»
علی گفت: «آقا، سال گذشته، یک شبانه‌روز هسته‌ی مرکباتی را که در طول یک هفته در خانه خورده بودیم، در آب گذاشتیم و سپس جوری که هسته آسیب نبیند، پوست سختش را جدا کردیم و در خاک کاشتیم.»
آقا معلم گفت: «بله. باید توجه کنیم که هسته‌ی مرکبات پیش از کاشت داخل خاک، مرطوب باشند.»
پوریا گفت: «خاک گلدان هم باید سبک باشد و ته گلدان سوراخی برای خروج آب وجود داشته باشد تا از پوسیدگی و فساد گیاه جلوگیری شود. بهتر است دانه‌ها را روی خاک بچینیم و سپس روی آن، یک لایه خاک بریزم و چند روز روی آن را با پلاستیکی که سوراخ‌هایی رویش ایجاد کرده‌ایم، بپوشانیم.»
آقا معلم ادامه داد: «بهتر است حواستان را جمع کنید و به‌موقع به گلدانتان آب بدهید تا خاکش برای رشد دانه‌های مرکبات همواره مرطوب باشد و نور کافی به گلدانتان برسد.»
محمد گفت: «بچه‌ها، باید صبور باشیم. ممکن است رویش این دانه‌ها یک ماه یا بیشتر زمان ببرد؛ اما اگر صبر کنیم، شاهد رشد آن‌ها خواهیم بود و بعد از دو سال، نهال‌هایی زیبا برای انتقال به باغچه یا گلدان بزرگ‌تر خواهیم داشت.»
آقا معلم گفت: «جلسه‌ی بعد، درباره‌ی موضوع هدررفت آب و استفاده از دانه‌های مهم غذایی برای کاشت سبزه‌ی عید با هم گفت‌وگو می‌کنیم. شما هم تا هفته‌ی بعد، راجع به این موضوع تحقیق کنید.»