محققان دانشگاه علوم پزشکي دانشگاه تهران موفق به تهيه و ارزيابي دارويي در سايز نانوذره شدند که ميتواند بر کنترل و بهبود بيماري التهاب روده مؤثر باشد.
افروز سعادت‌زاده با اشاره به اين طرح اظهار کرد: اين ذرات مي‌توانند به شکل قرص يا کپسول با روکش روده‌اي درآمده و پس از انجام مطالعات باليني در چارت درماني بيماري التهابي روده يا همان IBD مورد استفاده قرار گيرند. همچنين انتظار مي‌رود که نانوذرات تهيه شده بتوانند در درمان ساير بيماري‌هاي التهابي، پيشگيري از التهاب و نيز درمان عفونت‌هاي سيستميک مؤثر باشند.
وي افزود: مهمترين خصوصيات نانوذرات که آن‌ها را به سيستم‌هاي مطلوبي جهت حمل فرآورده‌هاي زيستي، پپتيدها و پروتئين‌ها تبديل کرده است، کاهش دوز مورد نياز دارو، کاهش تغييرات غلظت خوني و افزايش آثار فارماکولوژيک دارو در بافت هدف است.
محقق طرح خاطرنشان کرد: از آنجا که راه خوراکي، شايع‌ترين و مرسوم‌ترين روش تجويز داروهاست، با به کاربردن سيستم‌هاي مخاط چسب، مي‌توان جذب خوراکي برخي داروها را از لوله گوارش افزايش داد. از طرفي استفاده از پليمر PLGA به دليل زيست سازگاري و زيست تخريب پذيري، از بروز تداخل نانوذرات با بافت التهابي و نيز هرگونه بقاياي پليمري در بدن جلوگيري مي‌کند.
سعادت‌زاده درباره ديگر نتايج اين طرح تصريح کرد: بر اساس مطالعات بسياري ثابت شده است که اثرات مطلوب پروبيوتيک‌ها، بواسطه توليد ترکيبات زيستي فعالي است که متابوليت‌هاي آن‌ها قلمداد مي‌شوند. در اين پژوهش سعي شد با بهره‌گيري از سيستم‌هاي دارورساني ذره‌اي، فرآورده‌اي توليد شود که بتواند متابوليت‌هاي استخراج شده پروبيوتيکي را که در حامل پليمري زيست سازگار انباشت شده بودند، بطور هدفمند به سلول‌هاي التهابي روده رسانده و روشي نوين در درمان بيماري‌هاي التهابي روده به کار گرفته شود.
وي افزود: در اين تحقيق ابتدا عصاره‌اي از پروبيوتيک‌ها بصورت تغليظي استخراج شد و در توليد نانوذرات پليمري PLGA مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه با استفاده از روکش مخاط چسب زيست تخريب پذير روي نانوذرات ساخته شده و تجويز آن از راه خوراکي، به بررسي اثر بخشي فرآورده تهيه شده در درمان مدل حيواني مبتلا به کوليت پرداخته شد.
سعادت زاده در ادامه گفت: نتايج، اثرات مفيد عصاره پروبيوتيکي ليوفيلزه استخراج شده از باکتري L. casei را در درمان IBD نشان مي‌دهد. از طرفي، سيستم دارورساني به کار رفته در اين پروژه، علاوه بر دارا بودن خصوصيت نانوذره‌اي، به دليل خاصيت مخاط چسبي قادر است زمان اقامت عصاره‌ي هيدروفيل را در غشاهاي مخاطي و بافت هدف افزايش داده و به عنوان يک حامل اختصاصي براي استفاده‌ي خوراکي فرآورده به کار رود.
وي خاطرنشان کرد: فرآورده نانويي تهيه شده بدليل زيستي بودن عصاره و نيز زيست سازگاربودن پليمرهاي بکار رفته داراي خاصيت عدم سميت بود.
نتايج اين کار تحقيقاتي در مجله «Fundamental & Clinical Pharmacology» به چاپ رسيده است.