امیرحسین استقامت، رتبهی 4 ریاضی منطقهی 2 و رتبهی 8 کشور از یزد:
آن شکست مقدمهی موفقیت بعدیام شد
از چه زمانی به کانون آمدی و در چند آزمون برنامهای شرکت کردی؟
از دوم راهنمایی در 127 آزمون شرکت کردم.
چه عاملی باعث میشد که هر سال در آزمونها شرکت کنی؟
خوشبختانه پدر و مادرم هیچ اجبار و فشاری برای درس خواندن من نداشتند و شرکت در آزمونها کاملاً به انتخاب خودم بود. اینکه غیبت نمیکردم به این دلیل بود که فاصلهی بین آزمونها زیاد میشد و از برنامه عقب میافتادم. مهمترین دستاورد شرکت در آزمونها این است که هرگز ناامید نشویم. شب قبل از یکی از آزمونها تا نیمهشب مهمانی بودم و اطرافیان اصرار داشتند که در آزمون شرکت نکنم؛ اما شرکت کردم و در حالی که همیشه رتبهام تکرقمی بود در آن آزمون رتبهام 76 شد. به هر حال ناامید نشدم و دوستانم تشویقم کردند تا آزمون بعدی آن را جبران کنم. معلم دیفرانسیل و ریاضی هم خیلی در این انگیزهبخشی نقش داشت. آزمون بعدی هم رتبهی 1 کشور شدم. درواقع آن شکست مقدمهی موفقیت بعدیام شد.
از چه ترازی شروع کردی و چهقدر پیشرفت داشتی؟
دوم راهنمایی ترازم 6300 بود اما در سال آخر، بالاترین ترازم به 8700 رسید.
یعنی در این سالها حدود دو هزار نمره پیشرفت تراز داشتی. دلیل این پیشرفت چشمگیر را چه میدانی؟
وقتی دوم راهنمایی بودم به هوش و استعدادم اکتفا میکردم و این موضوع مغرورم کرده بود و باعث شده بود تلاشم کم باشد. تعریف معلمان هم به این موضوع کمک میکرد. در مقطع دبیرستان وقتی در مدرسهی تیزهوشان قبول شدم نیاز داشتم تلاشم را افزایش دهم و هر چه تلاشم بیشتر شد پیشرفت و انگیزهام بیشتر میشد.
چه عاملی را برای رسیدن به این موفقیت مؤثرتر میدانی؟
زحمت و تلاش را عامل اول موفقیت خود میدانم. از سال اول دبیرستان روشهای مختلف را برای مطالعهی درسها امتحان کردم تا اینکه در سال سوم دبیرستان به روش مخصوص و مناسب خودم دست یافتم. مخصوصاً در شیمی و ادبیات با پیدا کردن روش مطالعه، پیشرفت خوبی داشتم.