همه‌ی مربیان مسائل بسیاری را در زمینه‌ی پروژه‌های گروهی برای یادگیری بهتر و مزایای آن آموخته‌اند. همکاری و تعامل به‌سادگی باعث ارتقای سطح کیفی یادگیری شده و این عامل به عنوان یک مهارت مهم در زمینه‌ی آموزش پذیرفته شده است. معمولاً موانع بسیار ناچیزی در مقابل این‌که فعالیت‌های گروهی دانش‌آموزان اثربخش باشد وجود دارد؛ زیرا فعالیت‌های گروهی همواره راهی به سوی یادگیری بهتر بوده است.
با وجود این، چالشی که فراروی مربیان قرار دارد عدم تمایل دانش‌آموزان به کار گروهی نیست، بلکه این است که چگونه این فعالیت‌ها هدفمند و مؤثر باشد. تعاملِ تعداد زیادی از اعضا در یک گروه، همان گونه که به افزایش یادگیری منجر می‌شود، گاهی با پایین آوردن میزان هماهنگی و انضباط، موجب دور شدن از هدف اولیه‌ی ترسیم‌شده در ابتدای بازه‌ی آموزشی می‌شود.
راهنمایی‌های زیر تلاش می‌کند تا ایده‌های جدیدی برای اثربخش شدن فعالیت‌های گروهی ارائه دهد. فعالیت‌هایی که همه‌ی ما خاطرات لذت‌بخشی از انجام آن‌ها در ذهن داریم.
از کارِ گروهی برای انجام کارهای شخصیِ غیر مرتبط استفاده نکنید:
تکالیف کلاسی، زمانی برای تمرکز کردن دانش‌آموز بر روی مسائل شخصی غیر درسی نیست. اساساً این عامل در گروه موارد کاهش‌دهنده‌ی تمرکزِ تیمی قرار می‌گیرد و تا حد امکان باید از آن اجتناب شود. اگر دانش‌آموزی دارای زمینه‌ی ارتباطی ضعیف با سایرین است یا اختلافی با هم‌گروهی خود دارد، با قرار دادن وی در همان گروه زمینه‌ی کاهش تمرکز را فراهم خواهید کرد. می‌توانید مواردی نظیر این دانش‌آموزان را با خودتان هم‌گروه کنید تا ضمن آموزشِ روان‌تر نسبت به سایرین، در اوقات فراغت در جهت کاهش اختلافات نیز تلاش کنید.
در زمان تدریس و انجام تدریس گروهی باید بالاترین میزان تمرکز شما به فعالیت درسی معطوف باشد. داوری کردن در مورد اختلافات شخصی دانش‌آموزان علاوه بر این‌که باید مبتنی بر خصوصیت همذات‌پنداری باشد، باید در محلی خارج از کلاس و فعالیت‌های گروهی آن باشد.
نظم گروهی بسیار مهم است، اما بیش از اندازه سخت‌گیر نباشید:
گاهی اوقات عملکرد یک گروه مطابق انتظار نیست. ممکن است یک گروه در ابتدای کار شروع بسیار خوبی داشته باشد اما در ادامه با مشکل مواجه شود. این نقص ظاهری اصلاً نباید ناامیدکننده تلقی شود. در این‌جا با یک فرصت ایده‌آل برای شناسایی عامل ناهماهنگی مواجه هستیم. رفع کردن این عامل تلاش بسیار مؤثری در جهت یادگیری مفید است. باید آمادگی پذیرش ناهماهنگی‌های مختصری در مسیر اجرای فعالیت‌های گروهی داشته باشید. به همین ترتیب، برای ایجاد تغییرات نیز آماده باشید. در زمان رخ دادن این ناهماهنگی‌ها باید زمان بیش‌تری نسبت به شرایط عادی برای گروه صرف کنید. اساساً نحوه‌ی برخورد با این موقعیت عامل مناسبی برای سنجش میزان انعطاف‌پذیری خود مربی نیز خواهد بود.
می‌توانید گروه‌ها را به زیرگروه‌ها تقسیم کنید یا حتی دو گروه را با هم ادغام کنید یا اجازه دهید که در صورت لزوم، یک دانش‌آموز کاری را به صورت شخصی هم‌زمان با ادامه یافتن کار تیمی سایر اعضای گروه انجام دهد.
مدل ساختن از نحوه‌ی تشکیل گروه‌ها تا حد زیادی به انعطاف‌پذیری نیازمند است، اما ویژگیِ مهم انعطاف‌پذیری در ادامه دادن کار گروهی نقش مؤثرتری دارد. مواردی در کار گروهی دانش‌آموزان وجود دارد که بر کیفیت آن تأثیر فراوانی دارد. مواردی نظیر نوع شناسایی کردن تغییراتِ کار گروهی و نوع اعمال این تغییرات.