یک مشاور و مددکار اجتماعی با ذکر این نکته که معیارهایی برای کسب اطمینان از سلامت روانی وجود دارد، گفت: ورزش، تغذیه مناسب، معاشرت با دیگران، روش های ابراز وجود خود، خواب کافی، خندیدن به اندازه طبیعی و وقت گذاشتن برای تفریحات سالم می‌تواند در کسب سلامت‌روان مؤثر باشد.
سهیلا مردوخی با اشاره به اینکه سلامت‌روان حالتی است که بیانگر سطح بالا و قابل قبولی از سازگاری و انطباق عاطفی و رفتای است، اظهار کرد: فردی از سلامت‌روان برخوردار ست که ضمن سازگاری، به لحاظ هیجانی و رفتاری نیز دارای ثبات نسبی و حدی از اعتدال باشد.
وی افزود: همچنین فرد باید از زندگی خود در کنار بودن با دیگران احساس لذت و رضایت کند.
وی با ذکر این نکته که سلامت یا بهداشت‌روان همان هنر زندگی کردن، حفظ و ارتقای سلامت است، گفت: سلامت‌روانی چیزی بیش از فقدان بیماری روانی است.
مردوخی با اعلام اینکه اغلب مردم از اهمیت حفظ سلامت جسمانی خود آگاهند و از روش هایی همچون ورزش منظم، تغذیه مناسب و آزمایش های طبی مرتب برای کسب اطیمنان از سلامتی خود استفاده می‌کنند، تصریح کرد: متأسفانه تعداد کمی از مردم به اهمیت حفظ بهداشت روانی خود واقف هستند.
وی با بیان اینکه همه در زندگی فشار روانی را تجربه می‌کنند که میزان معینی از آن برای انگیزش مفید است، ادامه داد: باید توجه داشت که سطوح فشار روانی باید به‌دقت مورد بازبینی واقع شود، چرا که فشار روانی می‌تواند مشکلات جسمانی از قبیل فشار خون بالا، سردرد، گردن درد و خستگی را تولید و ممکن است سرآغازی برای ناتوانی در برخی از افراد باشد.
این مشاور و مددکار اجتماعی با ذکر این نکته که معیارهایی برای کسب اطمینان از سلامت روانی وجود دارد، اظهار کرد: معیارهایی همچون رعایت منظم ورزش، تغذیه مناسب، معاشرت با دیگران، روش های ابراز وجود، خواب کافی، خندیدن به اندازه طبیعی و وقت گذاشتن برای تفریحات سالم می‌تواند در کسب سلامت‌روان مؤثر باشد.
وی با تأکید بر اینکه حفظ بهداشت‌روانی مسئولیت شخصی هر فرد است، ادامه داد: افرد باید در حد توان خود کار کنند و اجازه ندهند که مشکلات آنها را در برگیرد.
به گفته مردوخی، هرچند که رهنمودهای همگانی برای حفظ سلامت‌روان مشکل است، اما با این حال مواردی وجود دارد که شناخت و عمل به آنها، آدمی را در مواجهه با فشارهای روانی و بحران های زندگی یاری می‌کند.
این مقام علمی با اشاره به اینکه پذیرش زندگی با تمام تغییرات، تحولات، شادی‌ها و ناکامی‌ها، اولین گام در حفظ سلامت‌روان است، افزود: سلامت، بیماری، تولد، مرگ، رفاه، سختی، پیروزی و شکست را همه انسان‌ها در طول زندگی خود تجربه می‌کنند، به همین خاطر پذیرش این مسائل و اعتقاد به آن فرد را در مواجهه با این مشکلات از پیش آماده‌تر می‌کند.
مردوخی با ذکر این نکته که پذیرش احساس خود یکی دیگر از راه‌های حفظ سلامت‌روانی است، گفت: هیجانات و احساسات در صورتی‌که به طور صحیح تخلیه نشود، ممکن است ایجاد اضطراب و افسردگی کند.
وی با تأکید بر اینکه هیجان‌ها طبیعی هستند و اذعان به وجود آنها بهتر از انکار، بی‌تفاوتی یا سرکوب کردن‌شان است، تصریح کرد: برای رهایی از استرس بهتر است راه‌هایی همچون پاره کردن کاغذ، کوبیدن توپ بر زمین تنیس، پیاده روی طولانی و یا در میان گذاشتن مسئله با یک دوست را انتخاب کرد تا بتوان به وسیله آنها خشم خود را فرو نشاند.
وی با اعلام اینکه باید زمینه‌های آسیب‌پذیری را شناسایی کرد، ادامه داد: موقعیت‌هایی که فرد را خشمگین می‌کند یا واکنش تندی را در او به وجود می‌آورند، باید شناسایی کرد و آنها را تقلیل داد.
مردوخی با اشاره به اینکه افراد می‌توانند با پرورش استعدادها، علایق و رغبت‌ها، زمینه سلامت روان خود را مهیا سازند، افزود: افرادی که بی‌حوصله و ناراضی هستند به ندرت رغبت‌های فراوانی دارند و وقتی به یک سری مهارت‌ها دسترسی پیدا کنند، می‌توانند احساس شایستگی و عزت‌نفس خود را بالا برده و از حالت افسردگی که غالباً بر اثر کاهش فعالیت‌های پاداش بخش به‌وجود می‌آید، رهایی یابند.
وی با بیان اینکه عدم ارتباط صمیمانه با دیگران، تنهایی و منزوی شدن می‌تواند هسته برخی از اختلالات عاطفی، روحی و روانی باشد، تأکید کرد: انسان موجودی اجتماعی و نیازمند حمایت، آرامش و اطمینان‌خاطر از طرف دیگران است، لذا زمانی که نگرانی خود را با دیگران در میان می‌گذارد، از این طریق می‌تواند مشکلات خود را شفاف‌تر و واقع‌بینانه‌تر ببیند.
مردوخی با توصیه به کمک خواستن به موقع از دیگران، خاطرنشان کرد: افراد در راه خودشناسی و خودیاری دچار محدودیت‌هایی هستند و در برخی از مشکلات خود به تنهایی نمی‌توانند عمل کنند.
وی در پایان با ذکر این نکته که میل به کمک خواستن از دیگران نشان از ضعف نبوده، بلکه نشان‌دهنده پختگی عاطفی فرد است، یادآور شد: وقتی فرد احساس می‌کند که در حل و فصل یک مشکل پیشرفتی ندارد، موقع آن است که از یک متخصص روانشناس و یا یک روان‌پزشک و درمانگر آموزش دیده یاری و کمک بخواهد.