مراسم تجلیل از رتبه‌های برتر پسر تهران در کنکور 98 (رتبه های زیر 1000) ، که در آزمون های برنامه ای کانون شرکت کرده بودند ، 21 مرداد 1398، در بنیاد علمی آموزشی قلمچی برگزار شد.
عکس با کیفیت را در قسمت فایل های ضمیمه دانلود کنید
سخنان کاظم قلم چی (واقف و متولی بنیاد علمی آموزشی قلمچی) در این مراسم، در زیر آمده است:
همه‌ی شما برای کسب این موفقیت، حتما زحمت کشیدید، اما غیر از این‌ها، شما یک ویژگی دیگر هم دارید از جمله این که باهوش هستید ولی از شما باهوش تر هم زیاد است ولی آن ها رتبه ی زیر 1000 کسب نکردند. دلیل موفقیت شما علت‌های دیگری دارد از جمله این‌که شما وقتی رتبه ی بد کسب کردید در آزمون‌ها غیبت نکردید و دست از تلاش برنداشتید. به پوستری که از رتبه های زیر 10 کشور امسال تهیه کرده ایم توجه کنید، اکثریت قاطع این برترها به طور میانگین در 60 آزمون شرکت کرده اند و این به این معناست که شما وقتی شکست خوردید بلند شدید.
شما بهترین های تهران و کشور هستید اما علت اصلی این که شما این جا هستید مهم تر از استعداد و زحمت و تلاش و پشتکار و حتی مهم تر از این که وقتی زمین می خورید بلند می شوید این است که پدر و مادرهای شما برتر بوده‌اند و آن‌ها عامل اصلی موفقیت شما هستند. مادر غیر از محبت و ایثار و فداکاری، دانش هم هست. پدر غیر از حمایت و تامین معاش خانواده، دانش هم هست. پدران و مادران شما برای شما کارهای آموزشی کرده اند. با بررسی‌های بین‌المللی انجام شده روی کسانی که تراز بالای 7000 دارند متوجه شده‌اند نوابغ، پدر و مادرهای متفاوتی نسبت به دیگران دارند. پدر و مادرهای شما عامل اول موفقیت شما هستند. آن‌ها به شما روش اندیشیدین را یاد داده‌اند و مدیریت و هدایت شما را انجام داده اند. شما هم‌چنین خوداتکایی‌هایتان را از آن ها گرفته اید.
مراجعه مداوم به مدرسه هم یکی از کارهایی که است که پدر و مادرهای برترها اغلب انجام می‌دهند، عبداله رئیسی در حین تحصیل کار می‌کرد و رتبه‌ی 2 منطقه 3 کنکور 97 انسانی را کسب کرد و دانشگاه فرهنگیان رفت و هدفش دبیری عربی و خدمت به هم نوعانش بود. پدر عبداله رئیسی با این‌که تحصیلات بالایی نداشت، پیگیر اوضاع تحصیلی فرزندش بود و زیاد به مدرسه پسرش مراجعه می کرد و عبداله رئیسی می گفت پدرم از اول دبستان تا دوازدهم ماهی یک بار به مدرسه می‌آمد و من این کار او را دوست نداشتم چون فقط پدر من به مدرسه می آمد و پدران دیگر این کار را نمی‌کردند.
محسن راستکار رتبه‌ی 2 تجربی کشوری کنکور 98، می‌گفت شاید از لحاظ آموزشی پدر و مادرم به من کمک نمی‌کردند ولی به من خیلی روحیه می دادند. او در سه آزمون جامع کانون به ترتیب رتبه‌های 70، 21 و 5 را کسب کرد و در کنکور، رتبه‌ی 2 کشوری شد و این به این علت است که او از شکست‌هایش درس گرفت و علاوه بر این‌که 6 سال دانش‌آموز کانون بود سه آزمون آخر را هم در آزمون‌ها شرکت کرد و پس از شکست بلند شد و ادامه داد، البته برای کسی که توان کسب رتبه‌ی تک‌رقمی را دارد کسب رتبه‌ی دورقمی 70 شکست محسوب می‌شود.
و اما چهارتوصیه برای شما دارم که مناسب این ایام شماست:
توصیه‌ی اول: بیشترین جدایی از رشته، سال اول رخ می‌دهد پس در انتخاب رشته خیلی دقت کنید. تصمیمی را بگیرید که یک سال بعد پشیمان نشوید.
توصیه‌ی دوم: ترم اول و سال اول سخت ترین ترم شماست، آن را جدی بگیرید و جایگاه خودتان را حفظ کنید.
توصیه‌ی سوم: در دوره دانشجویی کار کنید، مهارت های زندگی و کاری را یاد بگیرید.
توصیه‌ی چهارم: سر کلاس هیچ استادی غیبت نکنید و استادهایتان را قضاوت نکنید.
در میان رتبه‌های برتر امروز، سرایداری هست که تبعه ی افغانستان است و رتبه‌ی سه‌رقمی کسب کرده است. محمد حسینی رتبه 372 رشته ریاضی:
من در قم درس می‌خواندم و همراه درسم سرکار می‌رفتم و کارهایی از جمله بنایی انجام می‌دادم، من روزها درس می خواندم و شب ها کار می کردم، سال اول رتبه‌ی خوبی کسب نکردم، سال دوم به تهران آمدم و به طور اتفاقی با یک خانواده آشنا شدم و آن خانواده (خانواده‌ی رادمهر) به من انگیزه دادند و من را تشویق کردند که دوباره درس بخوانم و از من حمایت کردند و برایم کتاب تهیه کردند و من را راهنمایی کردند و گفتند می توانی بورسیه شوی، من هم بورسیه‌ی بنیاد قلمچی شدم و روزها کتابخانه می رفتم و شب ها سرایداری می‌کردم و جمعه ها آزمون می دادم و با برنامه‌ی قلمچی درس می خواندم الان هم هدفم برق است و این‌که اگر توانستم به دیگران کمک کنم.
..........................................................
در ادامه، تجلیل از برترهای استثنایی، با معرفی آن‌ها توسط ادریس فتحی، رتبه 1 دکترای مدیریت آموزشی دانشگاه تهران، مسئول واحد دانش‌آموزان استثنایی صورت گرفت. او که خود به دلیل بیماری به تدریج نابینا می‌شود به خاطر تحقیر حرف یک معلم 4 سال ترک تحصیل می کند و بعد دوباره ادامه تحصیل می دهد و هم‌اکنون در مقطع دکترا در دانشگاه تهران و مسئول قسمت نابینایان در کانون مشغول به فعالیت است.
گفتگوی کاظم قلمچی با برترهای با شرایط خاص در زیر آمده است:
کاظم قلمچی: یکی از چالش هایی را که در سال کنکور با آن مواجه بودید و توانستید از عهده‌ی آن بربیایید را بفرمائید:
محمدامین طاهری (نیمه بینا)، رتبه‌ی 404 رشته‌ی انسانی: برای ما محدودیت زمان یک مشکل لاینحل بود، وقتی از کتاب های صوتی استفاده کردیم توانستیم سرعت خودمان را افزایش دهیم ولی باز هم 3 ماه باید به هر مطلبی گوش می دادیم تا ملکه ذهنمان شود، ما حس می کردیم یک سوم دیگران باید زمان بگذاریم و درس بخوانیم ولی همان هم جواب داد.
محمدمهدی طاهری (نیمه بینا)، برادر دوقلوی محمدامین طاهری رتبه‌ی 858 رشته‌ی انسانی: چالش برای همه بود ولی برای ما مشکلات بیشتر بود، اصلی‌ترین مشکل من ناامیدی بود و این که بتوانم با این مشکلم به یک نقطه‌ای برسم و مشکل‌تر این بود که نمی توانستم آزمون ها را ببینم، ناامیدی برای همه هست ولی برای من بیشتر بود و دراصل حل نمی‌شد مگر این‌که من با کوشش و تلاش بیشتر به چیزی که می‌خواستم نزدیک‌تر شوم.
کاظم قلم چی: ایشان گفتند کار کردم و پیش رفتم، تلاش کردم و ادامه دادم. دقت کنید که اول انگیزه بعد کار کردن نیست بلکه اول کار کردن است. کار کنید امیدوار هم می‌شوید.
امیرمحمد رمضانی، رتبه‌ی 865 رشته انسانی (نابینای مطلق): سال دوم تا دوازدهم وارد مدرسه عادی شدم محدودیت ها زیاد بودند ولی من که کاملا نابینا هستم یکی از محدودیت هایم که خیلی از جاها باعث ضایع شدن حق من و افراد مشابه من شد منشی بود.
محدودیت کتاب های تستی بخصوص با کتاب‌های صوتی‌ای که موسسه‌ی قلمچی برای ما تهیه می‌کند کمتر شده است ولی مساله منشی همچنان هست.
کاظم قلمچی: محدودیت عظیمی که همه‌ی افراد استثنایی دارند در کنکور، فقط به صورت منطقه 3 لحاظ می‌شود.
بردیا خدادادی رتبه‌ی 143 منطقه 3 رشته‌ی تجربی (دارای معلولیت):هرکسی که به سال کنکور می‌رسد میانگینی را باید به مطالعه بگذراند و همین 7 و 8 ساعت مطالعه برای هر کسی سنگین هست ولی برای من خیلی سخت تر بود و اوایلش حتی افت درسی داشتم ولی دیدم با جا زدن چیزی درست نمی شود. من یک هدف داشتم و هر موقع آزمونی را خراب می کردم، ناامید می‌شدم یا از لحاظ جسمانی خسته می‌شدم به هدفم فکر می کردم، البته مدیر مدرسه و مشاورم خیلی با من همکاری کردند، مدیریت مدرسه‌ی علامه حلی 4 که کلاس ها را پایین می آوردند و مشاور من که سینا سروری بود یک برنامه منسجم به من داده بود و هفته به هفته آزمون داشتیم و حالا هدف من این است داروسازی بخوانم در دانشگاه تهران یا دانشگاه بهشتی و از کسانی که دست‌اندرکار هستند می‌خواهم که با من همکاری کنند تا بتوانم در این رشته تحصیل کنم.
کاظم قلمچی: پدر و مادر شما بیشتر دلشان برایتان می سوزد یا به شما افتخار می کنند؟
قطعا بیشتر بهم افتخار می کنند.
سمانه میرزاخانی: سال دوم دبیرستان، به دلیل انتخاب رشته‌ی انسانی، از تیزهوشان به مدرسه نمونه دولتی رفتم، ترم اول چون با بریل می نوشتم و خط بریل کمی تولید صدا می کند، سبب اذیت هم‌کلاسی‌هایم شده بود و یک روز مدیر مدرسه به من گفت تمرکز دانش‌آموزان دیگر به هم می خورد و هم‌کلاسی‌ها خواهان این بودند که من از مدرسه بروم ولی مدیر مدرسه‌ی ما از من حمایت کرد و به من گفت من به تو یک فرصت می دهم و باید خودت را ثابت کنی که اجازه دهیم بمانی، بعد از آن، اولین تراز من در آزمون‌های کانون 6400 شد و معدلم 19.94 و شاگرد اول مدرسه شدم و باعث شد خودم را ثابت کنم و در مدرسه بمانم و در کنکور 97 هم رتبه‌ی 51 را کسب کردم و الان دانشجوی ترم 6 حقوق شهیدبهشتی هستم. رتبه‌ی من بهترین رتبه مدرسه شد و بعد از من بهترین رتبه حدود 100 بود و بقیه چهارقمی بودند.
کاظم قلمچی: این برترها قهرمان های نزدیک و نمونه هایی هستند از این که خواستن توانستن است.
زندگی بر قله عادتتان باد.
