وقتی همسن و سال شما بودم معلم فرهیختهای داشتم که یادم داد چهقدر درس خواندن باارزش و مدرسه مقدس است. به خاطر بذری که او در دلم کاشت آرزو کردم من هم یک روز مثل او معلم بشوم. از جمع آن یاران دبستانی هر کدام به راهی رفتیم. چند نفر معلم شدیم؛ چون یاد گرفتن را دوست داشتیم و اشتیاقمان به یاد دادن را فقط میتوانستیم با معلم شدن به بچهها اثبات کنیم.
اکنون گاهی با خود فکر میکنم آدمهایی مثل من با چه امیدی به تدریس روی میآورند و پاسخش را در این جمله مییابم: مهارت فناناپذیر یادگیری قطعاً شیرینترین فعالیت انسانی است.