ادبیات (قسمت 1): تاریخ ادبیات، اعلام و اشخاص
درس ادبیات همواره بیش‌تر در سؤالات تستی و کم‌تر در سؤالات تشریحی برای تعدادی از دانشآموزان دردسرساز می‌شود و آن هم بیش‌تر به دلیل محتوا و پتانسیل بالای زبان و ادبیات فارسی در طرح سؤالات و تست‌های ابتکاری و گوناگون و هم‌چنین ساده انگاشتن ادبیات فارسی توسط برخی از دانشآموزان است.
برای حفظ کردن تاریخ ادبیات درس ادبیات فارسی بهترین راه یکی واژه‌سازی و دیگری داستان‌پردازی و شعرپردازی است.
برای واژه‌سازی که یکی از رایج‌ترین راه‌هاست که همه‌ی دانشآموزان هم با آن آشنا هستند، چسباندن حرف
اول آثار یک نویسنده یا شاعر به یکدیگر است؛ مثلاً:
آثار دکتر شفیعی کدکنی «بامشاد= ب: بوی جوی مولیان/ ا: از بودن و سرودن/ م: مثل درخت در شب باران/ ش: شبخوانی/ ا: از زبان برگ/ د: در کوچه‌باغ‌های نیشابور»
دیگر این‌که می‌توانید با قسمت‌های مختلف یک زندگی‌نامه یا حتی اسم آثار، یک داستان کوتاه یا یک ماجرا درست کنید. لزومی ندارد که داستان شما سر و ته داشته باشد، بلکه بی‌سر و ته بودن آن بیش‌تر باعث حفظ سریع آن می‌شود؛ مثلاً:
سیمین دانشور را که یادتان هست؟ ادبیات سال سوم، داستان سووشون؟ آثارش چه؟ سووشون، جزیره‌ی سرگردانی و آتش خاموش و حالا داستان:
«دانشمندی را در نظر بگیرید که دستانش را با سیم بسته‌اند (سیمین دانشور) او را تبعید می‌کنند و در یک جزیره‌ی دورافتاده سرگردان می‌شود (جزیره‌ی سرگردانی). شب از سرما آتشی روشن می‌کند اما باران آتش او را خاموش می‌کند (آتش خاموش). ترس از جانوران باعث می‌شود تا پسرش سیاوش را صدا بزند اما در حین صدا زدن لحنش از ترس تغییر می‌کند: سیاوش، سیاوش، سیا...وو...ش، سووشون.»
شعرپردازی‌ها هم دقیقاً مثل داستان‌سرایی است؛ یا خودتان شعر بسازید یا از اشعار دیگران نام آثار نویسنده یا شاعری را پیدا کنید.