در زندگی تجربههایی هست که نمیتوان آنها را بیان کرد ولی در شوق بیان میسوزند؛ اما تجربهای که فقط یک لحظه است و در یک لحظه غافلگیرت میکند و مبهوت و متحیر میمانی که با آن چه کنی؟
آن لحظه که دهها دانشآموز مدرسه مانند فوجی از کبوتران سپید به هوا پریدند تا قدرشناس دانش باشند، بغضی را دیدم که در یک لحظه ترکید و به بیان نمیآید؛ ولی شوق بیان آن همچنان با من است؛ پژواک صدایی که گویی با خودش میگفت: «انسان دنیایی است، هنگامی که داشتنِ دانش را هلهله میکند. انسان دنیایی است هنگامی که دو قلب به هم میرسند؛ قلبی که دوست میدارد و قلبی که دوستش میدارند؛ قلبی که هدیه میکند و قلبی که میپذیرد.»
آری انسان دنیایی است.
13 آبان، روز دانشآموز مبارک!
* این یادداشت حین مراسم افتتاحیهی یکی از مدارس سهگانهی قلمچی در مهاباد نوشته شده است.