سلام
من زهرا حق بین هستم رتبه 939 منطقه2 کنکور تجربی سال 1401
و دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران.
یکی از مواردی که باعث شد بتوانم در مسیر درست حرکت کنم و هدفمندانه و مستمر درس بخوانم، برنامه راهبردی کانون بود. من می دانستم که در دو هفته پیش رو باید چه مباحثی را بخوانم و مرور کنم و در پایان دو هفته می توانستم خوانده های خود را بسنجم که در چه وضعیتی هستند. این امر باعث می شد همواره نسبت به وضعیت خود آگاه باشم و با بینش دقیق، خود را ارزیابی کنم و به اصلاح نقاط ضعف خود بپردازم.
برنامه راهبردی همیشه برای من حکم نقشه راه را داشت و هرگاه کاملا منطبق با آن پیش می رفتم نتیجه ام به طور چشمگیری تغییر می کرد. موردی که در برنامه راهبردی بنظرم جالب بود، پوششی بودن آن است که باعث میشد اگر عقب ماندگی ای داشتم، بتوانم برای آزمون بعد آن را جبران کنم یا حتی اگر مباحث را کامل رسانده بودم، برای آزمون بعد مجدد آنها را مرور می کردم و این خود به تثبیت و تسلطم بسیار کمک می کرد. ایستگاه های جبرانی و آزمون های جامعی که برنامه ریزی شده بود در برنامه راهبردی نقاط عطفی در مسیر درس خواندن من بودند؛این آزمون ها آزمون های جامعی بودند که موجب میشدند جامع خواندن را بیاموزم، جمع بندی کردن را تمرین کنم و اشکالات خود را در فرجه این آزمون ها برطرف کنم. آزمون هایی که تحت عنوان ایستگاه جبرانی تعیبه شده اند، فرصتی طلایی بودند برایم تا نواقص یادگیری خود را کامل کنم.
آزمون هایی که تحت عنوان سکوی مقایسه ای مشخص شده اند همیشه به من کمک می کردند که عملکرد خود را در طول یک فصل بسنجم و وقتی متوجه میشدم که عملکردم رو به پیشرفت بوده، اعتماد به نفس و باورم خیلی افزایش می یافت؛ این برای روحیه و انگیزه ام خیلی خوب و تاثیرگذار بود.
یادم می آید تنها در یک آزمون شرکت نکرده بودم، آن هم چون به علت بیماری خیلی از بودجه بندی عقب افتاده بودم و هیچ آمادگی ای برای آزمون نداشتم؛ سعی کردم پس از بهبودی خود را برای آزمون بعد آماده کنم و مباحث عقب مانده را در اولین ایستگاه جبرانی مجدد خواندم. همیشه یک تله ای که وجود داشت و بسیار از آن می ترسیدم این بود که مبادا از مسیر آزمون منحرف شوم و طبق برنامه راهبردی نخوانم چون این باعث میشد استمرار و پیوستگی ام لطمه پیدا کند و سردرگم شوم.
بعد هر آزمون اولین کاری که می کردم این بود که خارج از زمان آزمون مجدد به نزده هایم فکر می کردم و سعی می کردم تا جوابی برایشان بیابم تا متوجه شوم آیا چالش زمان محدودیت زیادی درپاسخدهی به سوالات برایم ایجاد کرده بود یا خیر؛ همیشه این جمله در ذهنم بود که : " تحلیل آزمون از خود آزمون مهم تر است." پس از چند ساعت استراحت، وقتی پاسخنامه آزمون منتشر می شد، تحلیل آزمون خود را شروع می کردم و تا شب به اتمام می رساندم و نتایج آن را با مشاورم در میان می گذاشتم و باهم برای چالشها و اولویت ها برنامه ریزی می کردیم تا در آزمون بعدی تغییرات لازم را ایجاد کنیم. تحلیل آزمون موجب می شد به اشتباهات خود آگاه شوم. حال این اشتباه می توانست اشتباه در نحوه مطالعه، منبع نامناسب، ساعت مطالعه ناکافی و تعداد تست کم و... باشد که با تحلیل آزمون و آگاهی بر آن هدف گذاری می کردم که این اشتباهات را اصلاح کنم.
اقرار می کنم که آزمون های در طول سال تحصیلیم همواره پر از اشتباه بود و هر آزمون بخشی از آن را کشف می کردم و در آزمون بعد اصلاحش می کردم و به اشتباهاتی دیگر پی می بردم و همه اینها تا آزمون های پایانی اصلاح شده بود.
تحلیل آزمون باعث می شد به مسیرم واقع بینانه نگاه کنم. اگر پیشرفت کردم به چه علت بوده؟ اگر درجا زدم یا پسرفت کردم، به چه علت بوده؟ همیشه در تحلیل آزمونم دنبال علت یابی بودم. همواره میخواستم بدانم نتیجه حاصله معلول چه اتفاقاتی است؟ همواره سعی می کردم بی دقتی هایم را یادداشت کنم. دامهای آموزشی را همیشه در حاشیه کتاب یا یک دفتر یادداشت می کردم. نکات درسی ای که از آزمون آموخته بودم را می نوشتم و در بازه های مرور و آموزشم آنها را دوره می کردم. سعی می کردم کارنامه ام را منطقی بررسی کنم. اگر در آزمونی تعداد غلط هایم زیاد می شد، علت آن را جویا می شدم. نتیجه آزمون را با گزارش کارهایم می سنجدیم تا ببینم آیا روش درس خواندنم صحیح است یا خیر تا بتوانم تصمیم های درست تری برای راهم بگیرم. بنظرم اینها فاکتور های یک تحلیل آزمون درست می تواند باشد.
دانش آموزان عزیز، برای رزروپشتیبان ویژه و مشاور کنکور ، از طریق صفحه کانون برترها با ما در ارتباط باشید. (کلیک کنید)
و همچنین میتوانید با شماره 0218451 تماس بگیرید.