سطح دشواری آزمون‌هایی که پشت سر می‌گذارید، تابعی از میزان آمادگی شماست. اولین و واضح‌ترین احساسی که بعد از بیرون‌آمدن از امتحان دارید، نگرش شما به میزان آسان یا دشواربودن سؤالات است. شاید گاهی این احساس را با هم‌کلاسی‌های خود به اشتراک بگذارید و شاید گاهی از تفاوت دیدگاه هم‌کلاسی‌تان که هم‌سطح خودتان است، درباره‌ی آسان‌بودن یا دشواربودن امتحان تعجب کرده باشید. چند عامل درونی و برنامه‌ای می‌تواند سطح آسانی آزمون‌ها را برایتان ارتقا دهد. برای دست‌یافتن به این مفهوم، باید به این پدیده، کمی فراتر از سطح مهارت‌های آزمونی نگاه کنید. احساس شخصی شما به سطح دشواری آزمون، نه در جلسه، که در جایی بسیار قبل‌تر و در زمان مطالعه‌ی مباحث شکل می‌گیرد.
سنجش میزان دشواری آزمون با میزان آمادگی برای آزمون، ارتباط مستقیمی دارد و کلید دست‌یافتن به راهکار نهایی است. آماده‌‌شدن برای آزمون، مهم‌ترین فرایند در ارتقای دانشِ آزمونی شماست. این آماده‌سازی شامل زنجیره‌ای است از مطالعه، مرور، شبیه‌سازی آزمون و تحلیل فرایند. آنچه با خود به جلسه‌ی امتحان می‌برید، عقربه‌های دشواری‌سنج ذهن شما را به حرکت درمی‌آورد. افزودن به میزان مطالعه، دامنه‌ی یادگیری شما را گسترده‌تر می‌کند. مرورکردن مطالب پس از مطالعه، آن‌ها را در بازه‌‌‌‌‌‌‌‌ی بلندمدت در دسترس ذهن قرار می‌دهد. شبیه‌سازی مراحل آزمون باعث می‌شود ارزیابی مقدماتی از یادگیری خود داشته باشید و دشواری‌سنجیِ مقدماتی را در خانه انجام دهید. در نهایت، تحلیل فرایند شامل دو بخشِ بررسی رفتارهای آزمونی در گذشته و رفتارهای مطالعاتی در زمان حال است و باعث می‌شود با آمادگی بیشتری در جلسه‌ی آزمون حاضر شوید. این‌ها شما را در موقعیت برتری از نظر آمادگی ذهنی برای پشت‌سرگذاشتن آزمونِ منطقی و متناسب قرار می‌دهد.
واقع‌بین‌بودن در جلسه‌ی امتحانْ راهکار کلیدی دوم در پشت‌سرگذاشتن آزمونِ آسان است. نگاه ایدئال‌گرایانه در جلسه‌ی امتحان زمانی شما را با چالش مواجه می‌کند که با سطح مطالعه‌ی 20درصدی مطالب، انتظار کسب نمره‌ی بیشتر از میانه را داشته باشید. این مفهومِ نامتوازنْ به‌راحتی ذهن شما را به سمت آزمون و خطا در جلسه‌ی امتحان و بهره‌گیری نامطلوب از هوش هیجانی سوق می‌دهد.
منبع: www.edweek.com