آشنایی با جلال صلاح جور - رتبه ی برتر نابینا
رتبه ی 803 منطقه ی 3 در رشته ی انسانی از مشهد
تا چهارم دبستان مانند بچه های عادی درس می خواندم. اما کم کم دچار افت بینایی شدم و تا سال سوم راهنمایی در همان مدارس عادی با سختی فراوان و به کمک به دید و ذره بین درس می خواندم. به دلیل عدم همکاری برخی از معلم ها معمولا از همکلاسی ها در صندلی های مجاور خواهش می کردم به هنگام نوشتن جزوه کمی بلندتر زمزمه کنند تا من هم بشنوم و یاد بگیرم. پس از پایان سوم راهنمایی، به توصیه ی پزشکان و به خاطر ترس از نابینایی و البته به دلیل عدم آگاهی از وجود خط بریل و کتاب های صوتی، به مدت 7 سال ترک تحصیل کردم.
کارگر ساختمان شدم و 7 سال با همان وضعیت به کار کردن ادامه دادم. در تابستان 92 یک روز در ساختمان به دلیل ضعف بینایی از آسانسور سقوط کردم و این مساله باعث شد به این فکر بیفتم که بهتر است به سراغ مشاغلی بروم که با شرایط من سازگارتر باشد.
برای رسیدن به این هدف باید درس می خواندم و از این طریق شرایط خود را تغییر می دادم. در مهر 92 به مدرسه نابینایان مشهد رفتم و شروع به درس خواندن و یادگیری خط بریل کردم و در همان سال اول، شاگرد دوم کلاس شدم. کتاب های صوتی که در دوم و سوم دبیرستان به دستم می رسید مرا با دنیای جدیدی آشنا کرد، توسط آن ها کاملا برای امتحانات نهایی آماده شدم و با معدل18/53 شاگرد اول شدم. در سال چهارم که به صورت غیرحضوری درس می خواندم90 درصد منابعم را سی دی های ارسالی کانون تشکیل می داد.
در دوران جمع بندی هم، دفترچه های بریل کانون و سی دی کتاب های زرد، کنکور را کاملا برایم شبیه سازی کرد. ضمنا در طول 4 سال تحصیل جهت گذران زندگی خود و همسر و فرزند شیرخواره ام از پس اندازم در آن 7 سال استفاده کردم. با توجه به این که در ابتدا بینا بودم و هر دو شرایط را تجربه کرده ام به بچه های نابینا پیشنهاد می کنم با صبر و تسلیم در مقابل حکمت خداوند به کمک نیروی توکل و اراده حتما به تحصیل و درس خواندن خود اهمیت دهند تا بتوانند مشکلات بی شمار ناشی از معلولیت ها را به زانو درآورند.
هانیه خوئی