امید کمی از درس خواندن خسته شده بود و نیاز به استراحت داشت؛ بنابراین تصمیم گرفت یک روز کامل استراحت کند و پرونده‌ی درس و کتاب را به مدت 24 ساعت ببندد.
روز یکنواختی را سپری کرد و به جای این‌که سرحال‌تر شود، خسته‌تر شد. فردای همان روز تا اقدام به درس خواندن کرد، خستگی به سراغش آمد و چندین ساعت را بدون این‌که هدف خاصی را دنبال کند، سپری کرد. عادت منفی استراحت مطلق و طولانی‌مدت، انگیزه و انرژی او را کم کرده بود. پس سریع تصمیم گرفت بر این عادت منفی غلبه کند. کتاب را باز کرد و نگاهی به فضای اتاقش انداخت و با خود گفت: «اصلاً اتاقی که در آن مطالعه صورت نگیرد بی‌روح و کسل‌کننده است». با صدای بلند یک بیت شعر از نظامی خواند و درس خواندن را آغاز کرد.
به کار اندرآ این چه پژمردگی است که پایان بی‌کاری افسردگی است