نبودِ انگیزه در دانشآموزان یا کاهش آن در برهههایی از زمان در طول سال تحصیلی یکی از مشکلاتی است که بعضی از دانشآموزان، اولیا و مشاوران با آن روبهرو هستند؛ اما یکی از بهترین نظریههای انگیزشی، نظریهی ضرب دو عامل مهم انتظار در ارزش است.
این بدان معناست که دانشآموزان باید برای کار و مطالعهی خود ارزش قایل شوند. این ارزش بستگی به دیدگاه دانشآموز، اولیا و مشاوران و جامعه ندارد دانشآموزی را ارزش بداند و مورد تشویق واقع شود .
عامل مهم دیگر انتظار است. اتنظار ما از دانشآموز به چه اندازه است؟ آیا انتظار ما از او یا او از خودش معقول و منطقی است؟ روشن کردن این مهم بر عهدهی اولیا و مشاور است. هر دانشآموزی با توجه به سطح علمی خود توان پیشرفت دارد؛ اما پیدا کردن این حد در درجهی اول بر عهدهی خود دانشآموز است.
ضرب این دو عامل سبب افزایش انگیزهی او خواهد شد و هر گاه انگیزهاش کم شد، یادآوری ارزش و انتظار مطالعه باعث افزایش انگیزهاش میشود.