در این چند سال کار آموزشی، شاهد رفت‌وآمد تعداد زیادی از اولیا و دانش‌آموزان هستم. در این میان گاهی پیش می‌آید که تعدادی از این دانش‌آموزان خاطره‌ساز می‌شوند.
آریان هدایت‌زاده، دانش‌آموز سخت‌کوش سال ششم است که امسال به جمع کانونی‌ها پیوسته است. برای ما جالب است که مادر آریان با پیگیری بسیار، در تمام جلسات کانون حضور دارد و اتفاقاً آریان هم از این حضور نهایت استفاده را برده و پیشرفت چشمگیری در آزمون‌های کانون داشته است.
شغل شما چیست؟
من سرپرستار بخش روان‌پزشکی هستم. با توجه به شغلم هم سعی می‌کنم فرزندانم را حتی‌المقدور در فضایی آرام و به دور از استرس، پرورش دهم.
شغل همسرتان چیست و تا چه حد در اموز آموزشی بچه‌ها درگیر هستند؟
ایشان مربی بیوشیمی هستند. ما در خانه وظایفمان را تقسیم کرده‌ایم. دو فرزندم آریان و آراد، وظیفه‌ی درس خواندن را به عهده دارند. من بیش‌تر درگیر مسائل آموزشی بچه‌ها هستم و پدرشان مسئول آموزش‌های اجتماعی، فرهنگی و مذهبی بچه‌ها هستند. ایشان با بچه‌ها صحبت می‌کنند و سعی دارند ذهن آن‌ها را خلاق پرورش دهند. همسرم بعد از تولد آریان، شغل دوم خود را کنار گذاشت و تمام تفریحات او با بچه‌هاست. حتی در کارهای ساده مثل تلویزیون دیدن، لگو درست کردن و ... با آن‌ها همراه است و سعی می‌کند تمام کارها را با بچه‌ها انجام دهد.
چه شد که با کانون آشنا شدید؟
من تیرماه سال 95 از اولین آزمون آریان را در کانون ثبت نام کردم. تحقیقات زیادی در زمینه‌ی آموزش بچه‌ها داشتم و متوجه شدم تمام مدارس معتبر در سال هفتم آزمون برگزار می‌کنند. به همین دلیل به این نتیجه رسیدم که فرزندم را برای آمادگی برای این آزمون‌ها ثبت نام کنم. البته پسرم خیلی تمایل به درس خواندن در تابستان نداشت. با او صحبت کردم که هم تفریح نیاز اوست و هم درس خواندن. دنبال برنامه‌ای بودیم که سنگین نباشد تا دانش‌آموز از درس خواندن زده نشود. برنامه‌ی آزمون‌های کانون هدف ما را تأمین می‌کرد.
روند پیشرفت آریان در آزمون‌ها چگونه بوده است؟
یادم است اولین مشاوره‌ای که حین ثبت نام داشتیم این بود که باید دانش‌آموز بعد از هر آزمون به دنبال اشتباهاتش برود و تمام آن‌ها را بررسی کند. آریان در اولین آزمون کانون، 22 اشتباه داشت. حتی یادم است که درس ریاضی را منفی زده بود. در چند آزمون اول ترازش حدود 4600 بود اما به‌تدریج با صحبت‌هایی که پشتیبان داشت، آموزش دید که نباید به تمام سؤالات پاسخ دهد و با برگه‌ی هدف‌گذاری روز آزمون، به این شناخت از خود رسید که از هر درس باید به چند سؤال پاسخ دهد. به این ترتیب در آزمون آخر تنها 8 اشتباه داشت و به تراز 6059 رسید.
اگر این پیشرفت ادامه‌دار نباشد، واکنش شما چیست؟
من از روز اول به آریان گفتم که نمره و ترازش برای ما اهمیتی ندارد. مهم این است که بعد از هر آزمون، بررسی کنیم که سؤالات اشتباهش چه بوده و آن‌ها را به طور کامل یاد بگیرد. برای من و پدرش قبولی در آزمون مدارس نمونه‌دولتی یا تیزهوشان هرگز اولویت نبوده است؛ اما حالا خود آریان مشتاق است که در این آزمون‌ها موفق شود.
رابطه‌ی آریان و آراد با هم چگونه است؟
با هم دوست هستند. آراد کلاس تئاتر می‌رود و آریان همتای اوست. یکی از کارهایی که مربی‌شان از آن‌ها خواست این بود آریان نقش آراد و آراد نقش آریان را بازی کند و البته هیچ کدام نتوانستند این کار را انجام دهند؛ چون هر کدام منحصربه‌فرد هستند. در این کلاس‌ها بچه‌ها مسائلی را که با هم دارند مطرح می‌کنند و مشاور سعی می‌کند آن‌ها را حل کند.
بچه‌ها در چه مدرسه‌ای درس می‌خوانند؟
هر دو در مدرسه‌ی دولتی درس می‌خوانند. ما ترجیح دادیم با توجه به نیازهای آموزشی‌شان برای هر کلاسی که احتیاج دارند به صورت مجزا هزینه کنیم.
پیشنهاد شما به سایر اولیا چیست؟
به نظر من اولیا باید درست درس خواندن را به دانش‌آموزان آموزش دهند نه صرفاً قبول شدن در مدارس خاص. اولیا به این درک و شناخت از زمینه‌ی آموزشی فرزندانشان برسند و با توجه به استعدادهای‌شان، آن‌ها را در مسیر درست قرار دهند. دانش‌آموز در فضای آرام است که می‌تواند به پیشرفت برسد. اگر دانش‌آموز ترازش مورد قبول نبود، کافی است آزمون را بررسی کند تا اشتباهات را یاد بگیرد. گفت‌وگو در خانواده تأثیر فوق‌العاده‌ای خواهد داشت. هدف ما این است که فرزندانمان از درس خواندن لذت ببرند که تا حدودی به این هدف رسیده‌ایم و در این زمینه تمام تلاشمان را می‌کنیم.
