محمدکاظم میدانی، رتبه‌ی 7 منطقه‌ی 2 ریاضی:
پدر و مادرم هر دو به من اعتماد داشتند و با این‌که پیگیر نتایج آزمون‌ها بودند ولی در صورت افت مؤاخذه‌ام نمی‌کردند و این باعث آرامش من در مطالعه می‌شد. با وجود آن‌که مرا حمایت می‌کردند، از نظر عمل استقلال کامل داشتم.
محسن محب‌زاده، رتبه‌ی 5 ایثارگران ریاضی:
از سال اول دبیرستان که انتخاب رشته کردم والدینم مرا حمایت و تشویق می‌کردند. اگر نتیجه‌ی خوبی می‌گرفتم خوشحال می‌شدند و این به من انرژی می‌داد. البته آن‌ها مرا تحت فشار قرار نمی‌دادند. به یاد ندارم به من گفته باشند که درس بخوانم. من همیشه با علاقه درسم را می‌خواندم. پدر و مادرم هر دو فرهنگی هستند و از نظر آموزشی نیز به من کمک می‌کردند.
حجت کرمی، رتبه‌ی 4 منطقه‌ی 2 ریاضی:
مادرم دبیر شیمی هستند و در این درس خیلی به من کمک می‌کردند. هر جمعه بعد از آزمون با هم برای دو هفته‌ی آینده برنامه‌ریزی می‌کردیم.
امیرمحمد واعظی، رتبه‌ی 6 ایثارگران ریاضی:
تمام تلاش پدرم تهیه‌ی امکانات مورد نیاز من بود. پیگیر آموزشی‌ام مادر و خواهرهایم بودند. مادرم دبیر ادبیات هستند و در قسمت املا و قرابت معنایی که مشکل داشتم خیلی کمکم کردند. محیط آرام منزل یکی دیگر از عوامل مؤثر در موفقیتم بود که خانواده برایم فراهم ساخته بودند. به نظر من پیگیری با تحت فشار قرار دادن متفاوت است، چون اصرار و فشار باعث دلزدگی می‌شود، در حالی که تشویق بهتر است و ذهن دانش‌آموز را صرفاً درگیر درس خواندن می‌کند.
صدرا صفادوست، رتبه‌ی 3 کشور ریاضی:
حمایت‌ها و تشویق‌های خانواده از ابتدا به من انگیزه‌ی درس خواندن می‌داد و این باعث شد من در مدرسه‌ی تیزهوشان درس بخوانم. در سال کنکور نیز من به هیچ عنوان تحت فشار خانواده نبودم و آن‌ها با نقش مشاوره‌ای که داشتند مرا تشویق و حمایت می‌کردند. اولیا و به ویژه پدرم پیگیر تراز و رتبه‌ام بودند و اگر افتی داشتم با هم دلیل آن را پیدا می‌کردیم.