علی‌اصغر حاجی‌زاده، رتبه‌ی 9 منطقه‌ی 3 ریاضی:
پدر و مادرم همیشه به من روحیه می‌دادند البته وقتی درس نمی‌خواندم به من تذکر می‌دادند! مادرم بیش‌تر نقش مشاوره‌ای داشتند. من اوایل در مدیریت زمان مشکل داشتم که با مشورت با مادرم و به‌کارگیری راهکار ارائه‌شده توسط ایشان این مورد را مرتفع ساختم.
علی صابری، رتبه‌ی 8 ایثارگران ریاضی:
با این‌که نقش‌شان متفاوت بود ولی هر دو در موفقیت من تأثیر مستقیم داشتند. مادرم پشتیبان من بودند و دلگرمی‌های ایشان به من قوت قلب می‌داد. پدرم تمام امکانات مورد نیاز را برای من تهیه می‌کردند و پیگیر وضعیت درس‌های من از مدرسه و دبیران بودند.
امیرحسین خانی، رتبه‌ی 10 منطقه‌ی 1 ریاضی:
شاید از نظر درسی کمکم نکردند ولی تکیه‌گاه و پشتیبان روحی من بودند. همین که احساس می‌کردم تنها نیستم برای من کمک بزرگی بود. آرامشی که در منزل ایجاد کرده بودند خیلی خوب و مؤثر بود. تمام احتیاجات مرا حتی در سخت‌ترین شرایط تأمین می‌کردند. البته پیگیر آموزشی من پدرم بودند.
محمد زارع حسین‌آبادی، رتبه‌ی 8 منطقه‌ی 3 ریاضی:
اولیا بهترین مشاور من از اول زندگی بودند. اگر حمایت آن‌ها نبود من این‌جا نبودم. با این‌که خیلی اذیتشان کردم ولی با من همراه بودند! پدرم از نظر مشاوره‌ای و البته روحیه دادن به من کمک می‌کردند. مادرم هم در فراهم ساختن فضای مناسب نقش داشتند. ایشان با کم کردن مهمانی‌ها و حذف مسافرت‌های تابستان و عید مرا همراهی کردند. من با نظر آن‌ها در سال دوم راهنمایی در کانون ثبت نام کردم و الان مطمئن هستم اگر فقط در سال‌های آخر در آزمون‌ها شرکت می‌کردم این موقعیت و موفقیت را نداشتم.
امیرحسین قدیانی منفرد، رتبه‌ی 9 کشور انسانی:
ایجاد فضای مناسب، اختصاص دادن اتاق مجزا و آرام نگه داشتن فضای منزل از کارهایی بود که اولیا من مانند سایر پدر و مادرها برای من انجام دادند ولی در کنار این‌ها نقش حمایتی ویژه‌ای که داشتند برایم ارزشمند و بسیار مفید بود. آن‌ها تمام تلاش خود را کردند تا مشکلی پیش نیاید که مطالعه‌ی من حتی برای کوتاه‌ترین زمان متوقف شود.