خانواده محبوبترین بنای تربیت نزد خداوند و مقدسترین نهاد اجتماعی در اعتلای فرهنگ جامعه و کمال انسانی است؛ بنابراین خانواده سنگر مستحکم در شکوفایی فطرت انسان، حفظ هویت، حفظ شخصیت و مرکز مهرورزی است. برقراری روابط انسانی سالم و هدفمند میان اعضای خانواده هماهنگی و نگرش مثبت نسبت به یکدیگر و نظایر آن در تنظیم برنامهی خانواده ضروری است.
یک خانوادهی موفق در برنامهریزی خود به ظرفیت ارزشمند فرزندان خود توجه میکند؛ به طوری که همگی با هم مشورت میکنند، احساس مسئولیت دارند و ... .
خانواده یا همان پدر و مادر بر اساس جایگاه ویژه و ارزشمند خود، ارتقا و رشد و تعلیم و تربیت فرزندان را عهدهدار هستند و میدانیم که رمز توسعه و پیشرفت در کیفیت مطلوب برنامه، تعلیم و تربیت از جانب خانواده است. مفهوم مشارکت دانشآموزان در امور مربوط به مدرسه با خانواده یک معنای عام و به معنای متحد شدن برای انجام یک مأموریت مؤثر و هدفمند یعنی تربیت آنهاست و چه کاری ارزشمندتر و اساسیتر از تعلیم و تربیت یک نسل برای زندگی بهتر و مطلوبتر؟